Σύνδρομο HELLP κατά την κύηση: Τι είναι και πώς αντιμετωπίζεται

Η ονομασία της προέρχεται από τα αρχικά των αγγλικών όρων H- Haemolysis, αιμόλυση, δηλαδή η λύση των ερυθροκυττάρων, EL,(elevated liver enzymes),υψηλά επίπεδα ηπατικών ενζύμων, και LP (low platelet count), χαμηλά αιμοπετάλια.

Το σύνδρομο εμφανίζεται μετά την προεκλαμψία, αλλά επειδή κάποια συμπτώματα εμφανίζονται πριν από αυτήν, εκτιμώνται λανθασμένα ως ενδείξεις άλλων καταστάσεων, με αποτέλεσμα να μη δοθεί η σωστή αγωγή. Στη Βρετανία παρατηρείται προεκλαμψία στο 8-% του συνόλου των κυήσεων. Το 2-12% από αυτά τα περιστατικά εξελίσσονται σε σύνδρομο HELLP. Στη μεγάλη πλειοψηφία των περιπτώσεων, εκδηλώνεται μεταξύ 28ης και 36ης εβδομάδας της κύησης

Συμπτώματα
-Πονοκέφαλοι
-Ναυτία, εμετοί
-Κοιλιακοί πόνοι και άλγοι στην άνω κοιλιακή χώρα από διόγκωση του ήπατος

Τα ακόλουθα συμπτώματα μπορεί να εμφανιστούν μπορεί και όχι
-Σοβαρές κεφαλαλγίες
-Διαταραχές στην όραση
-Αιμορραγία
-Όραση
-Υψηλή αρτηριακή πίεση
-Πρωτεϊνουρία

Ανάμεσα στις πιθανές επιπλοκές περιλαμβάνονται:
• η αποκόλληση πλακούντα
• η νεφρική ανεπάρκεια
• το ηπατικό έμφρακτο
• η ρήξη του ήπατος
• το υποκάψιο ηπατικό αιμάτωμα
• η αποκόλληση αμφιβληστροειδούς
• η πολυοργανική ανεπάρκεια
• η διάχυτη ενδαγγειακή πήξη
• η εμβρυϊκή δυσχέρεια

Θεραπεία
O χρόνος διεκπεραίωσης του τοκετού παραμένει αμφιλεγόμενος. Σύμφωνα με την Ελληνική Μαιευτική και Γυναικολογική Εταιρεία αρκετοί ερευνητές προτείνουν την άμεση πρόκληση τοκετού, ενώ άλλοι προτείνουν την καθυστέρησή του για μικρό χρονικό διάστημα σε περιπτώσεις σημαντικής προωρότητας. O τρόπος διεκπεραίωσης του τοκετού εξαρτάται από την κατάσταση του τραχήλου και από άλλες μαιευτικές ενδείξεις για καισαρική τομή.
Εάν το σύνδρομο HELLP εκδηλωθεί από την 34η εβδομάδα της εγκυμοσύνης και μετά, εάν υπάρχουν αποδείξεις εμβρυϊκής πνευμονικής ωριμότητας, ή εάν παρουσιασθεί κίνδυνος για το έμβρυο και τη μητέρα νωρίτερα, ο τοκετός είναι η θεραπεία εκλογής. Εφόσον δεν υπάρχουν εργαστηριακές ενδείξεις διάχυτης ενδαγγειακής πήξης και εφόσον διαπιστωθεί ανωριμότητα των πνευμόνων του εμβρύου, χορηγούνται στην ασθενή δύο δόσεις στεροειδών (βηταμεθαζόνη 12mg, ενδομυϊκά) για την επιτάχυνση της ωρίμανσης των πνευμόνων. Μετά την πάροδο 48 ωρών συνιστάται η πρόκληση του τοκετού. Κατά την περίοδο αυτή παρακολουθείται συνεχώς η κατάσταση της μητέρας και του εμβρύου.(27)

Η παρουσία του συνδρόμου δεν αποτελεί ένδειξη για άμεσο τοκετό με καισαρική τομή. Μια τέτοια προσέγγιση μπορεί να αποβεί καταστροφική τόσο για τη μητέρα όσο και για το έμβρυο. Oι ασθενείς που βρίσκονται σε ενεργή φάση τοκετού πρέπει να αφεθούν να γεννήσουν κολπικά, εφόσον απουσιάζουν οι μαιευτικές αντενδείξεις. Διαφορετικά, ο τοκετός πρέπει να προκληθεί με την έγχυση οξυτοκίνης, με πρωτόκολλο ρουτίνας για την πρόκληση τοκετού, σε όλες τις γυναίκες μετά την 30η εβδομάδα εγκυμοσύνης, ανεξάρτητα από το μέγεθος της διαστολής και την εξάλειψη του τραχήλου. Παρόμοια προσέγγιση χρησιμοποιείται σε ασθενείς που βρίσκονται σε μικρότερη από την 30η εβδομάδα εγκυμοσύνης, εφόσον ο τράχηλος προσφέρεται για πρόκληση. Σε ασθενείς με ηλικία κύησης μικρότερη από την 30η εβδομάδα και με ανώριμο τράχηλο, οι επιλογές είναι η πρόκληση με προσταγλανδίνες ή η καισαρική τομή.