Ευρυδίκη : «Δεν μπορώ να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς τον γιο μου»

Από τον Γιάννη Βίτσα

-Πώς είσαι ως μητέρα στην σχέση σου με τον Άγγελο;

«Από τότε που ήταν μικρός ο Άγγελος προσπαθούσα να περνάω πάντα τα μηνύματα μέσα από το διάλογο. Ποτέ δεν πίστευα ότι με το να διατάζεις τα παιδιά ή να τους λες «Μη» και «Όχι», καταλαβαίνουν για ποιο λόγο πρέπει να γίνει κάτι. Τα παιδιά θέλουν επιχειρήματα. Δε σε βλέπουν ποτέ σαν φίλο τους και δεν πρέπει να είναι αυτή η σχέση, γιατί αρχίζουν να παίρνουν το πάνω χέρι. Προσπαθούν πάντα να έχουν τον έλεγχο. Θέλουν να επιβάλλονται. Βέβαια δυσκολευόμουν στο να παίρνω αυστηρές αποφάσεις. Δε μου άρεσε ποτέ να μαλώνω το παιδί μου, να βλέπω να στεναχωριέται. Πολύ περισσότερες φορές του έκανα τα χατίρια, παρά τον έβαζα τιμωρία. Μεγαλώνοντας πιο πολύ ο Άγγελος άρχισα να ανησυχώ πιο πολύ γι' αυτά που θα' ρθουν, όταν θα μπει πια στην εφηβεία. Αυτή είναι η φάση που διανύουμε τώρα. Από πολύ νωρίτερα άρχισα να προετοιμάζομαι διαβάζοντας βιβλία που έχουν να κάνουν με την ψυχολογία των εφήβων και ποια είναι η καλύτερη αντιμετώπιση. Σήμερα πια που είναι ο Άγγελος στα δεκαέξι του, έχουμε μία καλή ισορροπημένη σχέση μαμάς και γιου, συζητάμε για τα πάντα, κάνει τις μικρές του επαναστάσεις και το δέχομαι γιατί αυτό είναι το φυσιολογικό. Άλλωστε πρέπει να γυρνάμε πίσω και να βλέπουμε πώς ήμασταν σ' αυτή την ηλικία. Αυτό φροντίζω να το θυμίζω συνέχεια στον εαυτό μου. Μπορώ να σου πω ότι τις περισσότερες φορές παίρνω και το μέρος του. Από την άλλη βλέπω πόσο δύσκολα και επικίνδυνα είναι τα πράγματα. Οι γονείς μας ανησυχούσαν για το αν θα βγούμε να πιούμε ένα ποτό ή θα καπνίσουμε ένα τσιγάρο και σήμερα φοβόμαστε για ναρκωτικά μέχρι και ότι μπορεί να κλέψουν τα παιδιά μας για τα όργανα τους. Είναι πολλοί οι κίνδυνοι που μπορούν να αντιμετωπίσουν. Πρέπει να είμαστε δίκαιοι στα παιδιά μας και να μεταφέρουμε και στα ίδια την συναίσθηση του κινδύνου. 'Έτσι από τη μία πλευρά, προσπαθώ να δίνω ελευθερίες, από την άλλη πιάνω τον εαυτό μου να είμαι υπερπροστατευτική, κάνοντας πράγματα που δε θα μπορούσα να φανταστώ, ακόμα και να είμαι έξω από ένα χώρο που συχνάζει το παιδί μου πολύ ώρα και να παρακολουθώ πώς είναι η γειτονιά ποιοι είναι αυτοί που συχνάζουν στο καφέ, στο κλαμπ. Κάνω πολλά σαν μάνα. Πιστεύω ότι όλοι οι γονείς κάνουν τα ίδια πράγματα όταν έχουν παιδιά σ' αυτή την ηλικία»

-Ποια είναι η δύσκολη στιγμή που έχετε ζήσει με τον Άγγελο;

«Δεν υπάρχει συγκεκριμένη δυσκολία που να είναι τόσο μεγάλη στο μυαλό μου. Κάθε ηλικία έχει τις δυσκολίες της και είναι διαφορετική. Όταν ήταν μικρούλης μου ήταν δύσκολο να τον αφήνω και να πηγαίνω για δουλειά. Σήμερα δίνουμε παραπάνω βάρος σ΄ ότι αφορά την προετοιμασία για το πανεπιστήμιο από την άλλη όμως δεν είμαι και η μαμά που πιέζω το παιδί μου, ούτε για καλούς βαθμούς, ούτε και για να διαβάζει συνέχεια. Με απασχολεί όμως το απώτερο μέλλον, το να καταφέρει να μπει σε ένα καλό πανεπιστήμιο, να πάρει το πτυχίο του, να κάνει αυτά που αγαπά, να προετοιμαστεί όσο καλύτερα γίνεται για να πάρει μία θέση στον χώρο που τον ενδιαφέρει και να είναι αυτός ευτυχισμένος»

-Τον επηρέασε ο χωρισμός σας με το Γιώργο Θεοφάνους;

«Έτσι και αλλιώς και ο τρόπος που χωρίσαμε ήρθε με ένα τρόπο πολύ πολιτισμένο. Δεν αισθανθήκαμε ποτέ ούτε εγώ, ούτε ο πατέρας του Άγγελου, ότι το παιδί βίωσε τραυματικές καταστάσεις. Μας έβλεπε πάντοτε αγαπημένους. Από την άλλη δε μπορώ να το γνωρίζω. Πιστεύω ότι όλα τα παιδιά κουβαλούν πράγματα μέσα τους από ένα διαζύγιο, γιατί όλα θέλουν να είναι μαζί οι γονείς τους και δε μπορούν να καταλάβουν γιατί χωρίζουν. Πιστεύω και ελπίζω ότι στη δική μας περίπτωση δεν ισχύει αυτό. Τουλάχιστον εμείς φροντίσαμε ο Άγγελος να βλέπει τους γονείς του αγαπημένους»

-Μου έκανε εντύπωση ότι δήλωσες πώς έως ότου ήσουν σίγουρη για τον άνθρωπο που θα έρχονταν στη ζωή σου, είχες αποφασίσει ότι το παιδί δε θα είχε επαφή με κανένα σύντροφο σου. Αυτό δείχνει μια συνειδητοποιημένη γυναίκα, που θέτει σε δεύτερη μοίρα την προσωπική της ζωή.

«Ναι. Άλλωστε ο γιος μου άλλαξε τη ζωή μου. Ξαφνικά ως διά μαγείας σα να πατήθηκε ένα κουμπάκι και άλλαξαν οι προτεραιότητες, οι συνήθειες, οι ανάγκες μου. Το παιδί ήταν για εμένα, όλη μου η ζωή. Ζούσα με τα παιδικά του μάτια. Έγινε όλος ο κόσμος μου και αποφάσισα ότι πρέπει να γίνω πιο δυνατή, να σταθώ στα πόδια μου, να είμαι εκεί πάντα και να στηρίζω το παιδί ότι και να συμβαίνει στον κόσμο. Έχω τον Άγγελο και πρέπει να είμαι πάντα εκεί για εκείνον.»

-Ποια είναι η πιο όμορφη στιγμή που ζείτε με τον Άγγελο;

«Όταν χαμογελάει. Ενώ είναι κλειστός, μαζεμένος, σεμνός, ντροπαλός, και ανοίγεται περισσότερο με τους φίλους του, υπάρχουν κάποιες στιγμές που συζητάμε, λέμε τα δικά μας και εκεί σκάει αυθορμήτως ένα χαμόγελο. Είναι σα να βλέπω τον ομορφότερο άνθρωπο στον κόσμο. Το χαμόγελο των παιδιών έχει αθωότητα. Δεν έχουν μέσα τους φθόνο και κακία. Εκπέμπουν αγάπη. Όταν βλέπω αυτό το βλέμμα του γιου μου, τα μάτια του και το χαμόγελό του είναι σα να μου χαρίζεις όλο τον κόσμο. Όταν καθόμαστε στο δωμάτιο του, με αφήνει σε στιγμές να ξαπλώνω στο κρεβάτι και συζητάμε και είναι η ωραιότερη στιγμή στη ζωή μου.»

-Με το Δημήτρη Κοργιαλά είστε παντρεμένοι τέσσερα χρόνια. Πώς είναι οι σχέσεις τους; Να θεωρήσω ότι λειτουργούν ως φίλοι;

«Όσο φίλοι μπορούν να είναι λόγω της ηλικίας και των χρόνων που τους χωρίζουν. Δε θα μπορούσαν ποτέ να έχουν την σχέση πατέρα γιου έτσι και αλλιώς. Σέβεται ο ένας τον άλλο, ξέρει ο ένας την σχέση του άλλο στο σπίτι, κάνουν παρέα, ειδικά όταν έχει να κάνει με ηλεκτρονικά, όταν ήταν μικρός ο Άγγελος γιατί ο Δημήτρης ασχολείται πολύ μ' αυτά και βοηθούσε στο παιχνίδι. Υπάρχει και εκεί κώδικας επικοινωνίας.»

-Η ζωή σου με τον Άγγελο είναι σαν...

«Λουνα πάρκ»

-Χωρίς τον Άγγελο θα ήσουν...

«Δεν μπορώ να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς τον Άγγελο»

PLUS: Η Ευρυδίκη τραγουδά τις Κυριακές στο Γυάλινο μουσικό θέατρο σε ένα μοναδικό πρόγραμμα που τιτλοφορείται "Εγώ η Εντίθ και ο Elvis" και ερμηνεύει τραγούδια αγαπημένων της ερμηνευτών και συγκροτημάτων ανά τον κόσμο!