Η έλλειψη συναισθηματικής έκφρασης μεγαλώνει ψυχρούς ενήλικες

Αντί να τους χαρακτηρίζουμε και να τους βάζουμε ταμπέλες, είναι καλύτερα να δούμε τι κάνουμε εμείς και πως μεγαλώνουμε τα δικά μας παιδιά; Προφανώς, οι άνθρωποι εκείνοι κάπως έτσι έμαθαν – να μην εκφράζονται συναισθηματικά – είτε γιατί κανείς δεν τους το έμαθε, είτε γιατί κάποιος μπορεί να τους «τιμώρησε» όταν το προσπάθησαν, είτε γιατί απλά δεν το γνωρίζουν… Και πως κάποιος να είναι εκφραστικός, τρυφερός και στοργικός αν δεν το έχει μάθει;

Αγκαλιάστε τα παιδιά σας!

Ναι, αγκαλιάστε τα, φιλήστε τα, ενθαρρύνετε την συναισθηματική έκφραση, δείξτε τους τη στοργή σας και πως νιώθετε για εκείνα. Τίποτα δεν είναι δεδομένο και μην κρύβεστε πίσω από φράσεις του τύπου: «μα το ξέρει πως το αγαπώ…, παιδί μου είναι, είναι δυνατόν να μην ξέρει πως νιώθω γι αυτό;» Όπως λέει και η γνωστή φράση: «Η γυναίκα του Καίσαρα δεν φτάνει να είναι τίμια, πρέπει και να φαίνεται τίμια!» Έτσι ακριβώς και με την αγάπη προς τα παιδιά σας, δεν φτάνει μόνο να ξέρουν πως τα αγαπάτε, χρειάζεται και να τους το δείχνετε για να έχουν μία υγιή ψυχοσυναισθηματική ανάπτυξη.

Μην ξεχνάτε πως τα παιδιά σας μιμούνται σαν παπαγαλάκια από μικρά, μαθαίνουν από εσάς να εκφράζονται ή να κρύβουν τα συναισθήματά τους. Και αυτές οι συμπεριφορές που μαθαίνουν μέσα από την μίμηση, είναι αυτές που θα υιοθετήσουν ως ενήλικες στη ζωή τους. Διαφορετικά, η ανασφάλεια, η αίσθηση απόρριψης, η ανάγκη αποδοχής, είναι κάποια ενδεικτικά σημάδια για το τι συμβαίνει στην ψυχούλα τους.

Σίγουρα, η ζωή σήμερα δεν είναι και τόσο εύκολη. Ανέκαθεν όμως υπήρχαν προβλήματα, η κάθε εποχή είχε, έχει και θα έχει τα δικά της. Δεν είναι λόγος λοιπόν αυτός για να ψάχνετε δικαιολογίες του τύπου: «τι να κάνω…, έχω πολύ δουλειά και δεν προλαβαίνω…» Έχετε σκεφτεί πως νιώθει το παιδί σας όταν εσείς, ο γονιός του – ο Θεός του – δεν έχει χρόνο γι αυτό; Πόσο πιο σημαντική μπορεί να είναι η δουλειά σας ή η καθαριότητα του σπιτιού από το ίδιο το σπλάχνο σας; Μήπως έχει περάσει από το μυαλό ότι μπορεί να νιώθει μη σημαντικό στη ζωή σας, υιοθετώντας στάση μειονεξίας απέναντι στον εαυτό του; Ότι μπορεί να αισθάνεται μοναξιά ή παραμέληση; Δεν φτάνουν τα υλικά αγαθά για να αναπληρώσετε την επαφή σας μαζί του και τα συναισθήματα που πηγάζουν από μία «αληθινή» και όχι βιαστική αγκαλιά…

Μήπως το παιδί σας παρουσιάζει συμπεριφορές όπως οι παρακάτω;

• Είναι αγχωμένο;
• Παρουσιάζει φοβίες σε βαθμό που δυσλειτουργεί
• Περιγράφεται ως ανήσυχο ή δύσκολο παιδί;
• Είναι επιθετικό με άλλα παιδιά;
• Δεν μπορεί εύκολα να επικοινωνήσει με άλλα παιδιά ή και μεγαλύτερους;
• Είναι φιλάσθενο;

Αναρωτηθείτε λίγο για τη δική σας στάση απέναντί του και δώστε του τις αγκαλιές που ενδεχομένως του έχετε στερήσει, όπως και τον ποιοτικό χρόνο που δικαιούται στη ζωή σας…

Μαρίνα Μόσχα
ΜΑ Κλινικής Ψυχολογίας – Ψυχοθεραπεύτρια