Attachment Parenting: Ανασφαλείς προσκολλήσεις και επιδιόρθωση ρήξεων

Η νευροβιολογία της προσκόλλησης

Η θεωρία της προσκόλλησης είναι ουσιαστικά μια θεωρία ρύθμισης σύμφωνα με τους νευροεπιστήμονες. Οι περιοχές του εγκεφάλου που επεξεργάζονται συναισθηματικές και κοινωνικές πληροφορίες αρχίζουν να διαφοροποιούνται κατά το τελευταίο τρίμηνο μέσα στην κοιλιά της μητέρας, ενώ οι πιο «διανοητικές» περιοχές εμφανίζονται στο δεύτερο έτος ζωής. Από τη γέννηση, περιοχές του εγκεφάλου σημαντικές για την επεξεργασία των συναισθημάτων και συνδέσεις μεταξύ αυτών των περιοχών αναπτύσσονται με συγκεκριμένα μοτίβα στα πρώτα χρόνια. Γι αυτό λέμε πως η πρωταρχική σχέση είναι ζωτικής σημασίας, καθώς το μωρό διαμορφώνει το ιεραρχικό κύκλωμα που θα επεξεργάζεται, θα επικοινωνεί και θα ρυθμίζει τις κοινωνικές και συναισθηματικές πληροφορίες.

Οι γονείς χρησιμοποιούν τη δική τους ενσυναίσθηση, τα συμπεράσματα και τη διαίσθησή τους για να διακρίνουν τις ανάγκες του μωρού. Συμπεριφορές όπως η οπτική επαφή και η πρόσωπο με πρόσωπο αλληλεπίδραση, η συζήτηση και το κράτημα του μωρού, είναι ακριβώς εκείνες που φαίνεται να αναπτύσσουν τις νευρικές περιοχές στο μωρό επηρεάζοντας τη συναισθηματική του ζωή. Ο γονιός και το παιδί συγχρονίζουν την ενέργειά τους, τα συναισθήματα και την επικοινωνία τους, ο ένας μέσα από τον άλλον, επιτρέποντας στο μωρό να νιώσει και να αναγνωρίσει στο σώμα του αυτές τις διαφορετικές συναισθηματικές καταστάσεις.

Η υποστήριξη θετικών συναισθηματικών καταστάσεων επίσης είναι εξίσου σημαντική με τη δημιουργία μιας «κατάστασης ευημερίας». Εάν τα συναισθήματα του φροντιστή είναι πολύ υψηλά, η διέγερση θα μπορούσε να είναι ενοχλητική στο μωρό, αν είναι πολύ χαμηλά, το μωρό μπορεί να αναπτύξει καταθλιπτική συναισθηματική βάση.

Η αδυναμία επιδιόρθωσης ρήξεων

Οι ανασφαλείς προσκολλήσεις δεν δημιουργούνται μόνο από την απροσεξία ή τα λάθη του φροντιστή. Προέρχονται επίσης από αδυναμία επιδιόρθωσης ρήξεων. Ίσως ο φροντιστής «μπαίνει πολύ γρήγορα» και πρέπει να κάνει πίσω, ή ίσως ο φροντιστής δεν έχει δείξει στο μωρό ότι είναι εκεί. Είτε έτσι είτε αλλιώς, η επιδιόρθωση είναι δυνατή και λειτουργεί. Το άγχος είναι μέρος της ζωής και αυτό που προσπαθούμε να κάνουμε εδώ είναι να δημιουργήσουμε ένα σύστημα μέσω του οποίου το μωρό μπορεί να μάθει πώς να το αντιμετωπίζει. Αυτοί είναι και οι λόγοι όπου μπορεί η μητέρα να κρατάει το μωρό στην αγκαλιά της αλλά εκείνο να μην ηρεμεί και να εξακολουθεί να κλαίει…

Attachment Parenting - Όλα όσα πρέπει να γνωρίζετε

Πόσο σημαντική είναι η προσκόλληση;

«Τίποτα δεν είναι πιο σημαντικό από τη σχέση προσκόλλησης», λένε οι ειδικοί. Η ποιότητα της πρώιμης προσκόλλησης επηρεάζει την εφηβεία και την ενηλικίωση. Ένα από τα πιο σημαντικά και παράδοξα ευρήματα ήταν ότι μια ασφαλής προσκόλληση νωρίς στη ζωή οδηγεί σε μεγαλύτερη ανεξαρτησία αργότερα, ενώ μια ανασφαλής προσκόλληση κάνει τα παιδιά να είναι πιο εξαρτητικά αργότερα στη ζωή τους.

Οι μελέτες έδειξαν ότι τα παιδιά με ιστορικό ασφαλούς προσκόλλησης ήταν πιο πιθανό να αναπτύξουν:

• Μεγαλύτερη αίσθηση ανεξαρτησίας
• Καλύτερη συναισθηματική ρύθμιση
• Υψηλότερη αυτοεκτίμηση
• Καλύτερη αντιμετώπιση του στρες
• Πιο στενές φιλίες στη μέση παιδική ηλικία
• Καλύτερο συντονισμό στις κοινωνικές ομάδες και στις φιλίες στην εφηβεία
• Περισσότερη εμπιστοσύνη και θετικές ερωτικές σχέσεις στην ενήλικη ζωή
• Μεγαλύτερη κοινωνική ικανότητα
• Περισσότερες ηγετικές ιδιότητες
• Ευτυχέστερες και καλύτερες σχέσεις με γονείς και αδέρφια

Μαρίνα Μόσχα
ΜΑ Κλινικής Ψυχολογίας – Ψυχοθεραπεύτρια