Πώς να κάνω το παιδί μου να με ακούσει;

Προσπαθείς να του μιλήσεις αλλά δεν φαίνεται να σου δίνει σημασία; Πηγαίνετε στην θάλασσα και για να βγει έξω πρέπει να σας ακούσει όλη η παραλία; Μήπως πρέπει να το τραβήξεις με το ζόρι, ενώ αυτό τσιρίζει, κάνοντάς σας θέαμα;

Η αλήθεια είναι πως σχεδόν όλα τα παιδιά, περνούν από μία φάση που η αντιδραστικότητα σε φέρνει στα δικά σου όρια! Μπορεί να είναι πιο νευρικά ή να θέλουν να γίνει «το δικό τους» με οποιοδήποτε τρόπο. Άλλες φορές το κάνουν σκόπιμα για να σου τραβήξουν τη προσοχή και άλλες χωρίς να το καταλαβαίνουν. Όποιος και να είναι ο λόγος όμως, σίγουρα είναι εκνευριστικό να του μιλάς και να αντιδρά σαν να μην υπάρχεις ή σαν να σε …μαλώνει!

Ας δούμε λοιπόν, πως θα μπορούσες – όσο είναι δυνατόν – να καταφέρεις να επικοινωνήσεις μαζί του με πιο ήρεμο τρόπο.

Το φωνάζεις με το όνομά του, «Μαρία, έλα να…, Γιώργο, έλα να …» Με αυτό τον τρόπο δείχνεις ότι το αντιμετωπίζεις πιο «ισότιμα» αλλά και το κάνεις να νιώθει πιο «μεγάλο», όπως και εκείνο θέλει άλλωστε!

Το κοιτάζεις στα μάτια όταν του μιλάς, για να του τραβήξεις την προσοχή, ενώ παράλληλα το μαθαίνεις να διατηρεί και εκείνο την βλεμματική επαφή.

Κατεβαίνεις στο επίπεδό του, για τον παραπάνω λόγο και να μπορέσει και εκείνο να συγκεντρωθεί πιο εύκολα σε αυτό που του λες, κάνοντάς το να καταλάβει ότι είσαι εκεί για να μιλήσετε και όχι για να του κάνεις παρατήρηση. Σκέψου λίγο, εσύ πως νιώθεις όταν σου μιλάει κάποιος που στέκεται πιο πάνω από εσένα; Μάλλον όχι και τόσο άνετα!

Του μιλάς με απλά και κατανοητά λόγια, για να μπορεί να σε καταλάβει, ενώ και οι προτάσεις σου είναι μικρές και το λεξιλόγιο κατάλληλο για την ηλικία του. Αν δεις ότι το βλέμμα του είναι αδιάφορο, μάλλον δεν σε καταλαβαίνει τι ζητάς ή κουράστηκε.

Του ζητάς να επαναλάβει το νόημα από ότι του είπες, για να είσαι και εσύ σίγουρη ότι έχει καταλάβει τι του λες. Πολλές φορές νομίζουμε ότι είναι απόλυτα κατανοητό αυτό που λέμε, ενώ στην ουσία το καταλαβαίνουμε μόνο εμείς επειδή απλά …γνωρίζουμε τι θέλουμε να πούμε! Ένα πρόβλημα που συναντάμε και στην επικοινωνία των ζευγαριών επίσης!

Δεν διαπραγματεύεσαι! Μην ξεχνάς πως τα παιδιά είναι πολύ χειριστικά. Αν καταλάβει ότι «το παίρνει» θα σε …ταράξει στην διαπραγμάτευση για να κερδίσει όσα περισσότερα μπορεί. Και όπως και εσύ άλλωστε θα γνωρίζεις από πρώτο χέρι, έχει αυτή την ικανότητα…

Χρησιμοποίησε θετικά την διαπραγμάτευση, ώστε να καταλάβει και εκείνο ότι μπορούν να είναι κερδισμένοι ταυτόχρονα δύο άνθρωποι. Για παράδειγμα, αν θέλει να φάει παγωτό, μπορείς να του πεις ότι μπορεί να το φάει μετά από το φαγητό του.

Χρησιμοποίησε θετικό τρόπο, για παράδειγμα: «μιλάμε πιο σιγά όταν κοιμάται ο παππούς» από το «Μην φωνάζεις»

Δίνεις επιλογές, για να νιώσει ότι έχει και εκείνο λόγο. Οι επιλογές είναι συνήθως δύο όσο πιο μικρό είναι και μπορούν να γίνουν 3 όσο μεγαλώνει: «Θέλεις να βάλεις το κόκκινο μαγιό ή το κίτρινο; …θέλεις να πιείς πορτοκαλάδα ή βυσσινάδα;»

Οριοθετείς! Το κάθε παιδί έχει ανάγκη από όρια, όπως έχω αναφέρει αρκετές φορές, για να νιώθει μεγαλύτερη σιγουριά. Αν λοιπόν δεν το έχεις οριοθετήσει, θα κάνει τα πάντα – χωρίς να το αντιλαμβάνεται για να οριοθετηθεί και να νιώσει ασφάλεια.

Στη θάλασσα, μην του φωνάζεις για να βγει από το νερό, δεν θα σε ακούσει! Αντίθετα, γνωστοποίησέ του πόσο χρόνο θα έχει την κάθε φορά, ενώ αν είναι πολύ μικρό και δεν γνωρίζει καλά την έννοια του χρόνου, χρειάζεται να πηγαίνεις κοντά του κάθε 10λεπτά περίπου και να του λες αλλά και να του δείχνεις στο ρολόι πόσο ακόμη έχει…

Μαρίνα Μόσχα

Ψυχοθεραπεύτρια, Συνεργάτης του Ινστιτούτου Ψυχικής και Σεξουαλικής Υγείας του Θάνου Ασκητή