Πολυάσχολοι γονείς: Οι επιπτώσεις στη ζωή των παιδιών

Δυστυχώς όμως, ρουφάει και χρόνο που θα αφιερώναμε στα παιδιά μας. Και άντε, εμείς οι μεγάλοι το «φτιάχνουμε» και το δικαιολογούμε στο μυαλό μας. Τα μικρά μας όμως;

Τι θα θυμούνται όταν μεγαλώσουν; Το σίγουρο πως δεν θα δικαιολογήσουν την απουσία μας από δίπλα τους και θα αναζητούν μία αγκαλιά ή ακόμα χειρότερα, θα πάψουν να την αναζητούν εφόσον δεν …υπάρχει! Και όσον αφορά εμάς – τους γονείς – ας κρατήσουμε στο μυαλό μας πως τα χρόνια περνούν πολύ γρήγορα και από εκεί που αλλάζετε πάνες στο μικρό σας, ξαφνικά μια μέρα θα ξυπνήσετε και θα το δείτε να έχει ανοίξει τα δικά του φτερά μακριά από εσάς για να ασχοληθεί με τη δική του ζωή! Τότε, οι ενοχές και οι τύψεις θα είναι μάταιες και δεν θα υπάρξει απάντηση στην ερώτηση «μα πότε μεγάλωσε; Πως πέρασαν τόσο γρήγορα τα χρόνια;» αλλά ούτε και αναπλήρωση στο κενό που εσείς δημιουργήσατε…

Ας δούμε λοιπόν, τι επιπτώσεις μπορεί να έχει η μη ενασχόληση του γονιού με το παιδί και πώς μπορεί να το στιγματίσει.

1. Το πιο σημαντικό από όλα είναι ότι το παιδί μεγαλώνει με την αίσθηση ότι το σημαντικό στη ζωή μας δεν είναι η ανθρώπινη παρουσία αλλά η δουλειά, οι υποχρεώσεις της, η καθημερινότητα, ακόμα χειρότερα οι δουλειές του σπιτιού, κλπ. Μαθαίνει δηλαδή ότι ανούσια πράγματα είναι πιο σημαντικά από τις ανθρώπινες σχέσεις.

2. Μαθαίνει ότι το ίδιο δεν είναι σημαντικό, αλλά όλα τα άλλα. Μην ρωτάτε μετά γιατί έχει χαμηλή αυτοεκτίμηση…

3. Μπορεί να μην αναπτύξει σωστά τις ικανότητές του, εφόσον ο γονιός δεν ασχολείται μαζί του και το ίδιο δεν γνωρίζει πώς να βρει τι του ταιριάζει καλύτερα ή ακόμα και να μάθει να ακονίζει το μυαλό του και όχι να τα βρίσκει όλα έτοιμα, απλά και διεκπεραιωτικά.

4. Ο γονιός που ασχολείται με το παιδί του, το μαθαίνει να επιλύει προβλήματα αλλά και συγκρούσεις. Το μαθαίνει να δοκιμάζει και να διαχειρίζεται πιθανές λύσεις σε απλά καθημερινά προβληματάκια, διαφορετικά εκείνο αποσύρεται και χάνεται στο …τίποτα!

5. Το παιδί φορτώνεται ένα σωρό εξωσχολικές δραστηριότητες για να έχει ο γονιός το χρόνο να κάνει δικά του πράγματα, που μπορεί μεν να είναι αναγκαία και υποχρεωτικά, δεν ευθύνεται όμως το παιδί του γι αυτό.

6. Τα υλικά αγαθά δεν μπορούν να αντικαταστήσουν τα συναισθήματα και να «χτίσουν» έναν πλούσιο συναισθηματικό κόσμο! Το αντίθετο μάλιστα, μαθαίνει πως όλα μετριούνται σε χρήμα, στο «πόσο κάνεις για να σε αγοράσω!»

7. Ποιοτικός vs ποσοτικός χρόνος: ναι, λέμε πως ο χρόνος που αφιερώνετε στο παιδί σας χρειάζεται να είναι ποιοτικός. Δυστυχώς όμως βλέπω γονείς που στηρίζονται σε αυτό και αυτό-δικαιολογούνται πως «μπορεί να μην αφιερώνω πολύ χρόνο μαζί του αλλά ο χρόνος μας είναι ποιοτικός», όπου βολεύονται και κρύβονται πίσω από την …ποιότητα, χωρίς να προσπαθούν να δώσουν το κάτι παραπάνω ή «…δεν πειράζει αν μιλήσω και πέντε λεπτάκια στο τηλέφωνο ή ελέγξω τα μέιλς μου, μπω για λίγο στα social media, κάνω και ένα γρήγορο σκούπισμα ή ξεσκόνισμα στο σπίτι…” Ποιοτικός χρόνος με το παιδί σας, σημαίνει πως αφήνετε οτιδήποτε άλλο και επικεντρώνεστε σε εκείνο και στις ανάγκες του, παίζεται μαζί του, το ακούτε, γελάτε μαζί, κάνετε πράγματα μαζί…

Κλείνοντας, θα εστιάσω στο ότι τα χρόνια περνούν τόσο γρήγορα… Ας μάθουμε λοιπόν να ζούμε στο «εδώ και τώρα», να διατηρούμε την επαφή μας με το παρόν, να ζούμε τις στιγμές που αποτελούν όχι μόνο τις δικές μας αυριανές αναμνήσεις αλλά και τις δικές του, αυτές που χαράχτηκαν μέσα του και διαμόρφωσαν την προσωπικότητά του – ας ελπίσουμε ευχάριστες αναμνήσεις των παιδικών χρόνων…

Μαρίνα Μόσχα
Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπεύτρια, μέλος της Ελληνικής Εταιρείας Αγωγής Ψυχικής και Σεξουαλικής Υγείας