Τρόποι να αντιμετωπίσετε τα καπρίτσια των παιδιών σας

Ναι, τα καπρίτσια είναι ένας πιθανός τρόπος που προσπαθεί το παιδί να φανερώσει «τι χρειάζεται», ποιες είναι οι ανάγκες του. Συνήθως πρόκειται για έναν τρόπο να εξερευνήσει το παιδί το όριο, μέχρι «που το παίρνει» ή όχι να κάνει κάτι. Είναι ένας τρόπος επίσης να επιβάλλει «το δικό του», να δείξει πως «είμαι και εγώ εδώ!».

Άλλωστε μην ξεχνάμε πως η παιδική συμπεριφορά είναι εγωκεντρική. Το παιδί θέλει να βρίσκεται στο κέντρο της προσοχής των γονιών του και μπορεί να σκαρφιστεί διάφορους τρόπους για να το πετύχει, μην ξεχνάμε πόσο οργιάζει η παιδική φαντασία… Άλλος λόγος πιθανολογείται το παιδικό άγχος, η κακή γονεϊκή σχέση, όπου και πάλι το παιδί προσπαθεί να αντιδράσει ή ακόμα και να τραβήξει το ενδιαφέρον των γονιών πάνω του για να πάψουν να τσακώνονται μεταξύ τους…

Και θα σκεφτείτε: «Μα καλά, με το να επιμένει τόσο πολύ να γίνει αυτό που θέλει έτσι ακριβώς όπως θέλει, τι καταφέρνει;» Στο μικρό του μυαλουδάκι προφανώς φαίνεται να είναι αποδοτικός ο τρόπος που συνήθως γίνεται χωρίς να το αντιλαμβάνεται… Μην ξεχνάμε επίσης, πως αρκετά παιδιά ακολουθούν στη νηπιακή ηλικία στερεότυπες συμπεριφορές, όπου τους δίνουν ασφάλεια και έλεγχο, μην προσπαθήσετε να τις «σπάσετε», θα τις εγκαταλείψει λίγο αργότερα μόνο του!

Τι να κάνω;

• Πρώτα από όλα, χρειάζεται να ακολουθήσετε μία σταθερή αντιμετώπιση, ώστε το παιδί να αισθανθεί την ύπαρξη πλαισίου που του δίνει ασφάλεια και σιγουριά.
• Όταν εκφράζει τα καπρίτσια του, μην ξεκινήσετε τις φωνές, τις απειλές και τις τιμωρίες αλλά αντίθετα, μιλήστε του, ρωτήστε το τι του συμβαίνει, τι είναι αυτό που έχει ανάγκη, τι χρειάζεται…
• Δείξτε του πως το αποδέχεστε και πως απλά δεν σας αρέσει η συγκεκριμένη συμπεριφορά
• Προσπαθήστε να του αποσπάσετε την προσοχή με κάτι άλλο
• Αφήστε το και μην είστε από πάνω του αν δείτε πως όλα τα προηγούμενα δεν έχουν αποτέλεσμα. Καμιά φορά χρειάζονται και εκείνα έναν τρόπο να εκτονωθούν…
• Και τώρα που είπαμε για εκτόνωση, υπάρχουν τρόποι που το παιδί σας εκτονώνει την ενέργειά του; Παίζει με άλλα παιδιά αρκετά; Μήπως είναι κλεισμένο στο σπίτι και δεν έχει συνομήλικα παιδάκια για να αλληλεπιδράσει;
• Υπάρχει βέβαια και η περίπτωσή, άθελά σας να του μεταδίδεται το δικό σας άγχος, το θυμό και τη νευρικότητα ή ακόμα και να αντιγράφει τη δική σας συμπεριφορά και τα …δικά σας καπρίτσια!

Αν παρόλα αυτά, δεν μπορείτε να τα αντιμετωπίσετε, η βοήθεια ειδικού θα φανεί χρήσιμη…

Μαρίνα Μόσχα
Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπεύτρια, μέλος της Ελληνικής Εταιρείας Αγωγής Ψυχικής και Σεξουαλικής Υγείας