Θάνος Ασκητής: Tι κάνουμε αν δούμε το παιδί μας να φιλάει ένα άλλο παιδί του ίδιου φύλου στο στόμα

Όσοι έχουν παιδιά γνωρίζουν, ότι η μίμηση και ο παρορμητισμός αποτελούν ίσως δύο από τα πιο χαρακτηριστικά στοιχεία των συμπεριφορών τους, που σε εικόνες σαν την προηγούμενη μπορούν να δημιουργήσουν πρόβλημα, όταν οι γονείς στην άγνοιά τους παρασυρθούν και αντιδράσουν απότομα.

Συνοπτικά, θα μπορούσαμε να πούμε ότι το παιδί βρίσκεται σε μια κατάσταση όπου συνεχώς πειραματίζεται και αυτό οφείλει να κάνει, ώστε να βγει ένας ολοκληρωμένος και κοινωνικά ώριμος ενήλικας. Έτσι, πολύ συχνά μπορεί να εκφράσει τον ενθουσιασμό του για ένα φίλο του με το να τον φιλήσει στο στόμα ή να τον χαϊδέψει. Ή ακόμα μπορεί απλά να θέλει να μιμηθεί εικόνες που καθημερινά του προσφέρει απλόχερα η τηλεόραση, όπου για παράδειγμα πρωταγωνιστεί ένα ομοφυλόφιλο ζευγάρι. Η αλληλεπίδραση αυτή με τους συνομηλίκους του, το βοηθάει να οριοθετηθεί αξιολογώντας τις αντιδράσεις των γύρω του. Αυτές τις συμπεριφορές του πειραματισμού, του αυθορμητισμού και της μίμησης, τα παιδιά είναι πολύ πιο πιθανό να τις επιδείξουν με συνομήλικα παιδιά, με τα οποία περνούν πολύ χρόνο και αισθάνονται άνετα και ασφαλή μαζί τους.

Σήμερα, αν και οι περισσότεροι γονείς είναι περισσότερο υποψιασμένοι και μορφωμένοι σε σχέση με το παρελθόν, συχνά αντικρίζουν μια τέτοια εικόνα με σοκ και έκπληξη. Δεν ξέρουν πώς να αντιδράσουν γιατί δεν έχουν ενημερωθεί για μια τέτοια συμπεριφορά. Ερμηνεύουν αυτό που είδαν μέσα από τα δικά τους μάτια, τις δικές τους πολιτιστικές εγγραφές και ηθικές αναστολές, αγνοώντας την πραγματικότητα του παιδιού τους. Έτσι, πολλοί γονείς στο φόβο της σκέψης ότι «ο γιος ή η κόρη μου είναι πιθανό να γίνει ομοφυλόφιλος/η», μπορεί να αντιδράσουν ακραία, να φωνάξουν στα παιδιά, να τους απαγορέψουν να κάνουν παρέα μεταξύ τους ή ακόμα και να τα χτυπήσουν. Πολλές φορές επηρεάζεται και η συμπεριφορά τους μετά από αυτό το συμβάν, «ωθώντας» πιεστικά τα παιδιά τους προς «ετεροφυλόφιλες συμπεριφορές».

Οι γονείς που σέβονται τον εαυτό τους και το παιδί που φέρανε στον κόσμο οφείλουν να ασχολούνται και να ενημερώνονται συνεχώς για τη σωστή διαπαιδαγώγηση των παιδιών τους. Είναι θεμιτό, λοιπόν, να δείξουν την απαραίτητη ψυχραιμία απέναντι σε μια τέτοια εικόνα, να μην τρομάξουν τα παιδιά, ούτε βέβαια να τα χτυπήσουν. Τα παιδιά δεν πρέπει να ενοχοποιηθούν για αυτή τη συμπεριφορά τους, καθώς η ενοχοποίηση πολλές φορές έχει τα αντίθετα αποτελέσματα και οδηγεί σε δυσλειτουργικές συμπεριφορές στο μέλλον.

Αντιθέτως, μπορούν να τα αποθαρρύνουν από ανάλογες συμπεριφορές, εξηγώντας τους με παραστατικό και κατανοητό τρόπο, ότι είναι σημαντικό να οριοθετούνται με τον φίλο τους και συζητώντας μαζί τους, τους πειραματισμούς και τις ανησυχίες τους.

Θάνος Ε. Ασκητής
Νευρολόγος - Ψυχίατρος
Πρόεδρος του Ινστιτούτου Ψυχικής κ' Σεξουαλικής Υγείας