Ο έφηβος γιος μου, πιστεύει ότι δεν αρέσει στα κορίτσια και ντρέπεται να τα πλησιάσει. Μπορώ να τον βοηθήσω;

Την ίδια ώρα μπορεί να παρατηρεί ότι κλείνεται και αποφεύγει να βρεθεί ακόμη και με άτομα του ίδιου φύλου, φοβούμενο τη σύγκριση. Ο γονιός το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να σταθεί δίπλα στο παιδί του διακριτικά όμως, να το ακούσει πως αισθάνεται, τι σκέφτεται. Να μην προσπαθήσει να το παρηγορήσει ότι δεν είναι έτσι τα πράγματα, ότι δεν ισχύει αυτό, ότι είναι όμορφο και όχι άσχημο, κλπ...

Αντίθετα αυτό που μπορεί να βοηθήσει το παιδί του είναι να του μιλήσει για τις αλλαγές που συμβαίνουν στην εφηβεία. Να του πει ότι ψηλώνει, ότι ο σκελετός του μεγαλώνει, βγάζει τρίχες στο σώμα και στο πρόσωπο, βγάζει σπυράκια λόγω της ακμής, η φωνή του γίνεται πιο βαθειά, πιο ανδρική, αφήνοντας τον παιδικό της ήχο στο παρελθόν, το ίδιο συμβαίνει με το πέος και τους όρχεις του που αυξάνουν σε μέγεθος. Το αγόρι αρχίζει και γίνεται πιο αρρενωπό, φτάνοντας σιγά σιγά πιο κοντά στον τελική ανδρική εικόνα του.

Οι αλλαγές αυτές που συνήθως γίνονται απότομα όταν οι ορμόνες του ξυπνήσουν, αρκετά συχνά δεν του δίνουν το χρόνο να προσαρμοστεί στη νέα του εικόνα που έχει αρχίσει και διαμορφώνεται, δημιουργώντας αγωνίες, ανησυχίες και φόβους. Πολύ συχνά συγκρίνει το σώμα του με αυτό των φίλων του, ενώ μπορεί να πιστεύει ότι το σώμα του ή κάποιο μέλος του σώματός του μπορεί να μην αρέσει στα κορίτσια, με αποτέλεσμα να ντρέπεται για αυτό και μερικές φορές να νομίζει ότι το κοροϊδεύουν.

Ίσως να θέλει να είναι πιο αδύνατος ή με λίγα περισσότερα κιλά, να είναι πιο μυώδης, να πιστεύει ότι είναι πολύ κοντός ή πολύ ψηλός ή ότι τα σπυράκια στο πρόσωπο του είναι αντιαισθητικά ή ακόμη να έχει την αίσθηση ότι το πέος του είναι μικρό ή λεπτό. Στοιχεία δηλαδή που μπορεί να κάνουν τον έφηβο διστακτικό να πλησιάσει το κορίτσι που του αρέσει, εφόσον σκέφτεται και φοβάται ότι αυτό που βλέπει στον καθρέφτη, δεν θα αρέσει. Ο γονιός θα πρέπει να του θυμίσει ότι απλά χρειάζεται χρόνο για να εξοικειωθεί με τις αλλαγές αυτές που συμβαίνουν ήδη στο σώμα του, αλλαγές που θα ολοκληρωθούν με το πέρας της εφηβείας.

Η αγωνία για την εξωτερική εμφάνιση εκφράζει πολλές φορές και μία βαθύτερη αγωνία για το πώς αισθανόμαστε εσωτερικά με τον εαυτό μας, καθώς και μια αβεβαιότητα για το πώς οι άλλοι μας βλέπουν ή θα θέλαμε να μας βλέπουν. Η προσέγγιση με το άλλο φύλο δεν βασίζεται μόνο στην εξωτερική εμφάνιση, αλλά κυρίως στο πώς προσεγγίζει ο έφηβος τον ίδιο του τον εαυτό, πώς τον στηρίζει, τον αγαπάει και τελικά τον προβάλλει στο κορίτσι που του αρέσει.

Αυτή λοιπόν είναι η απάντηση που θα δώσει ο γονιός στον νεαρό έφηβο, μάλιστα όταν λέμε γονιός εννοούμε ο πατέρας εφόσον μιλάμε για το αγόρι, καθώς ο ομόφυλος γονιός είναι ο πλέον αρμόδιος για να μιλήσει στο παιδί του για ανησυχίες αυτού του είδους.

Μαρίνα Μόσχα,
Σύμβουλος - Ψυχοθεραπεύτρια
Συνεργάτιδα του Ινστιτούτου Ψυχικής κ' Σεξουαλικής Υγείας