«Τα πρότυπα για λεπτό σώμα μπορούν να οδηγήσουν σε διατροφικές διαταραχές τους εφήβους», γράφει ο Θάνος Ασκητής
Τα ΜΜΕ παρουσιάζουν ψηλές και καλλίγραμμες κοπέλες ως τα ιδανικά πρότυπα, ενώ τους παχείς ανθρώπους ως μη ελκυστικούς και δυστυχισμένους.
Το λεπτό, εφηβικό σώμα είναι ανέφικτο για τους περισσότερους εφήβους και ιδιαίτερα για τις έφηβες, καθώς μία από τις βασικές αλλαγές που συμβαίνουν στην περίοδο της ήβης στα κορίτσια είναι η συσσώρευση λίπους στον υποδόριο ιστό. Έτσι, πολύ συχνά οι έφηβες δεν είναι ευχαριστημένες με το νέο τους σώμα και συχνά καταβάλλουν τεράστιες προσπάθειες να αδυνατίσουν, ακόμη και με εξαντλητικές δίαιτες. Μπορεί μάλιστα να έρθουν αντιμέτωπες ακόμη και με το χλευασμό των συνομηλίκων και ιδιαίτερα των αγοριών.
Η δυσαρέσκεια για το σχήμα και το βάρος του σώματός της, η καταλυτική επιρροή κοινωνικών προτύπων και ένα διαταραγμένο οικογενειακό περιβάλλον μπορεί να την οδηγήσουν σε διατροφικές διαταραχές (ψυχογενής ανορεξία, ψυχογενής βουλιμία). Στην ψυχογενή ανορεξία η έφηβη αρνείται να διατηρήσει το βάρος του σώματός της σε ένα ελάχιστο φυσιολογικό βάρος για την ηλικία και το ύψος της, φοβάται μήπως πάρει κιλά, αρνείται τη σοβαρότητα του χαμηλού σωματικού βάρους, και συχνά μετά την έναρξη της εμμηνορρυσίας, παρατηρείται απουσία περιόδου (αμηνόρροια). Σε ακόμη πιο προχωρημένο στάδιο μπορεί να εμφανιστεί υποθερμία, βραδυκαρδία, οίδημα των αστραγάλων, ακόμη και θάνατος εξαιτίας νεφρικής ή καρδιακής ανεπάρκειας.
Στην ψυχογενή βουλιμία υπάρχει επανειλημμένη κατανάλωση μεγάλης ποσότητας φαγητού, χωρίς να υπάρχει έλεγχος και ακατάλληλη αντισταθμιστική συμπεριφορά για να αποτρέψει την απόκτηση βάρους, για παράδειγμα πρόκληση εμετού, χρήση καθαρτικών, διουρητικών, ή άλλων φαρμάκων, νηστεία, υπερβολική άσκηση. Τα βουλιμικά άτομα ντρέπονται για τη συμπεριφορά τους, παγιδεύονται σε ένα φαύλο κύκλο υπερφαγίας-αποβολής και προσπαθούν να καλύψουν τα επεισόδια υπερφαγίας. Στο 80-90% των περιπτώσεων τα άτομα αυτά καταφεύγουν σε πρόκληση εμετού για να αποφευχθεί η αύξηση βάρους, αλλά και για να μειώσουν τα αισθήματα ενοχής τους.
Και στις δύο περιπτώσεις το άτομο παρουσιάζει διαταραχή στον τρόπο που αντιλαμβάνεται το βάρος και το σώμα του και ασχολείται υπερβολικά με αυτά. Η εξειδικευμένη παρέμβαση από ειδικό ψυχικής υγείας κρίνεται απαραίτητη, έτσι ώστε καταρχήν να αποκατασταθεί η κατάσταση θρέψης του ατόμου και εν συνεχεία να τροποποιηθεί η παθολογική συμπεριφορά πρόσληψης τροφής και η διαταραγμένη εικόνα που έχει για τον εαυτό του.
