Το παιδί μου ντρέπεται να κάνει φίλους πώς μπορώ να το βοηθήσω;

Συνήθως στέκονται απόμερα, ήσυχα και μακριά από το αγχογόνο ερέθισμα, μπορεί μάλιστα να κρύβονται πίσω από τη μαμά τους, η οποία αγχώνεται και εκείνη με τη σειρά της καθώς αναρωτιέται τι πρέπει να κάνει με το παιδί της: να το πιέσει να πάει να παίξει με τα άλλα παιδάκια ή να το αφήσει κρυμμένο πίσω της; Πώς μπορεί να βοηθήσει το ντροπαλό παιδί της; Πώς μπορεί να το κάνει πιο "κοινωνικό"; Φταίει εκείνη που το μικρό της είναι τόσο κλειστό παιδάκι;

Ερωτήματα που βασανίζουν το μυαλό πολλών γονιών αλλά και τους ενοχοποιούν γύρω από το αν μεγαλώνουν σωστά τα παιδιά τους. Τι πρέπει λοιπόν να κάνουμε όταν το παιδί μας είναι ντροπαλό και αποφεύγει να κάνει μόνο του φίλους;
Ένας τρόπος είναι να του μιλήσουμε για τον εαυτό μας, πως ήμασταν και εμείς ως παιδιά, αν αντιμετωπίζαμε τα ίδια "προβλήματα", αν ήμασταν ντροπαλοί... όταν το παιδί ακούει ότι και ο γονιός του μικρός μπορεί να ντρεπόταν, νιώθει λίγο καλύτερα εφόσον το πρότυπο - γονιός σήμερα έχει καταφέρει και έχει φίλους, οικογένεια... αισθάνεται ότι είναι κάτι που με τον χρόνο μπορεί να το ελέγξει και να ξεφύγει από αυτό!

Μπορούμε να του βρούμε έναν φίλο, να τον καλέσουμε στο σπίτι να παίξουν ή να το πάμε εμείς στο σπίτι του φίλου του. Βέβαια για να πετύχει αυτό το βήμα, θα πρέπει και η μαμά να μην είναι επίσης ντροπαλή, ώστε να κάνει τις απαραίτητες γνωριμίες στο παιδικό σταθμό, στο νηπιαγωγείο, στη παιδική χαρά...

Μπορούμε να του διαβάσουμε διάφορα παιδικά βιβλία και παραμύθια που έχουν να κάνουν με τη ντροπή και την κοινωνική αποφυγή. Ακόμη καλύτερα όταν ο "ντροπαλός ήρωας" είναι ένα ζωάκι, που το μικρό παιδί μπορεί πιο εύκολα να ταυτιστεί μαζί του. Με αυτόν τον τρόπο, αρχίζει και αναγνωρίζει ότι η ντροπή είναι κάτι που υπάρχει γύρω του και δεν την έχει μόνο αυτό!

Η ενθάρρυνση είναι επίσης πολύ σημαντική, καθώς ενισχύουμε θετικές συμπεριφορές, όπως για παράδειγμα: "Τι ωραία που έδωσες σε εκείνο το παιδάκι το μπαλάκι του που του είχε πέσει..." ή "Ρώτησε το παιδάκι αν θέλει να κάνετε..." χωρίς όμως να το πιέζουμε να μιλήσει αν δεν θέλει.

Ρωτήστε το γιατί δεν θέλει κάποιο συγκεκριμένο παιδάκι, μπορεί για παράδειγμα το άλλο παιδάκι να είναι επιθετικό ή να του παίρνει τα παιγνίδια και γι αυτό να το αποφεύγει. Μιλήστε μαζί του για το πώς νιώθει όταν βρίσκεται με συνομήλικους, τι του αρέσει να κάνει, αν το παίζουν...

Χρειάζεται να έχουμε στο μυαλό μας ότι το να πιέσουμε το παιδί μας να μιλήσει, να κάνει φίλους όταν εκείνο αρνείται, το να το χαρακτηρίζουμε και να του κρεμάμε την ταμπέλα του "ντροπαλού", είναι πράξεις που το κάνουν να κλείνεται ακόμα περισσότερο, καθώς αρχίζει και νιώθει μειονεκτικά σε σχέση με τα άλλα παιδιά της ηλικίας του. Επίσης η κατάσταση αυτή επιδεινώνεται όταν αρχίζει και φοβάται και την κριτική του γονιού που κάθε άλλο παρά θετικό σημάδι είναι για την μετέπειτα εξέλιξή του και ωρίμανση...

Δείξτε του λοιπόν κατανόηση, μην βάζετε ταμπέλες, μην μιλάτε γι αυτό σαν να μην είναι μπροστά, πάρτε το μέρος του όταν οι άλλοι το χαρακτηρίζουν, μην το κρίνετε και μην το συγκρίνετε!

Αν παρόλα αυτά, περνώντας και λίγο ο καιρός δείτε ότι δεν μπορεί να ξεπεράσει την ντροπή του, απευθυνθείτε σε έναν ειδικό που θα σας βοηθήσει με τις συμβουλές και τις γνώσεις του.

Μαρίνα Μόσχα

Ψυχοθεραπεύτρια, Συνεργάτης του Ινστιτούτου Ψυχικής και Σεξουαλικής Υγείας του Θάνου Ασκητή