Επιλόχειος κατάθλιψη: Τι είναι και πώς μπορείτε να την αντιμετωπίσετε;

Η εικόνα αυτή που δημιουργούμε είναι αρκετά ρομαντική και συχνά απλά αρνούμαστε οτιδήποτε δεν ταιριάζει σε αυτήν την ιδανική αντίληψη της μητρότητας.

Η αλήθεια είναι ότι το δέσιμο της μητέρας με το παιδί δεν είναι τόσο άμεσο. Συχνά μια μητέρα θα εκνευριστεί με ένα ανήσυχο μωρό και μπορεί ακόμα να αναπτύξει και αρνητικές σκέψεις γι' αυτό. Σαφώς και οι ορμονολογικές αλλαγές παίζουν σημαντικό ρόλο στη διάθεση της λεχώνας, αλλά δεν είναι αποκλειστικά υπεύθυνες για μια τόσο σοβαρή διαταραχή όπως η επιλόχεια κατάθλιψη παρά μόνο αν συνεργαστούν και με άλλους ψυχολογικούς παράγοντες. Όπως φανερώνεται και από τον λατινικό ορισμό (post partum depression=μετά τον αποχωρισμό κατάθλιψη) της επιλόχειας κατάθλιψης, η περίοδος μετά τον τοκετό χαρακτηρίζεται από μια σειρά από «αποχωρισμούς», της μητέρα από το παιδί, της μητέρας από την προηγούμενη ζωή της και της μητέρας από τον σύντροφό της.

Τα συμπτώματα της επιλόχειας κατάθλιψης μπορεί να είναι διαταραχές διατροφής και απρόσμενες διακυμάνσεις βάρους, διαταραχές ύπνου, απώλεια ευχαρίστησης σε πράγματα που πρωτύτερα θα ευχαριστούσαν τη γυναίκα, ευσυγκινησία χωρίς προφανείς λόγους, έμμονες και ανεξήγητες ιδεοληψίες που αφορούν το βρέφος ή σε θέματα που σχετίζονται με αυτό και διαταραχή των διαπροσωπικών σχέσεων της μητέρας.

Ένα πολύ μεγάλο ποσοστό γυναικών (περίπου το 80%) την πρώτη εβδομάδα μετά τον τοκετό παρουσιάζει επιλόχειο μελαγχολία, κάτι που θεωρείται ως φυσιολογικό στάδιο για την μετάβαση και την προσαρμογή τη μητέρας στη νέα κατάσταση. Βέβαια αυτό δεν αποκλείει την εμφάνισή της και οποιαδήποτε στιγμή μετά τον τοκετό. Μεγάλη σημασία έχει το γεγονός ότι όλες οι γυναίκες δεν εκδηλώνουν τα ίδια συναισθήματα και συμπτώματα αλλά και ούτε όλες οι εγκυμοσύνες της ίδιας γυναίκας διέπονται από τους ίδιους κανόνες και τις ίδιες συνθήκες και μερικές φορές η επιλόχεια κατάθλιψη είναι δύσκολο να εντοπιστεί.

Όπως για όλα τα ζητήματα υγείας, και εδώ η πρόληψη είναι προτιμότερη της θεραπείας και η ενημέρωση αναπόσπαστο μέρος αυτής. Αν παρόλα αυτά οι καταστάσεις οδηγήσουν στην αναγκαιότητα μιας ψυχοθεραπείας, ψυχιατρικής υποστήριξης ή φαρμακευτικής αγωγής τότε αυτό θα πρέπει να γίνεται με την κατάλληλη φροντίδα και συνεννόηση των σχετικών φορέων που έχουν να κάνουν με την προστασία της οικογένειας (γυναικολόγος, ψυχίατρος, ψυχοθεραπευτής, και φυσικά εκπαιδευτικοί και παιδίατρος – αν υπάρχει άλλο παιδί στην οικογένεια που επηρεάζεται), έχοντας πάντα υπόψη ότι η παρέμβαση αυτή θα βοηθήσει όλο το σύστημα της οικογένειας που υποφέρει κάτω από μια τέτοια ψυχική διαταραχή.

Μαρίνα Μόσχα
Ψυχοθεραπεύτρια, Συνεργάτης του Ινστιτούτου Ψυχικής και Σεξουαλικής Υγείας του Θάνου Ασκητή
Κάντε τις ερωτήσεις σας στην Ψυχοθεραπεύτρια της σελίδας μας εδώ!