Γάμος σε κρίση
Μια μορφή γάμου σε κρίση είναι όταν οι σύζυγοι έχουν σταματήσει να κατηγορεί ο ένας τον άλλο για την απογοήτευσή τους στο γάμο και έχουν επικεντρώσει την ενέργειά τους σε άτομα έξω από το συζυγικό σύστημα όπως π.χ στα παιδιά τους.
Οι γονείς εστιάζουν σε τομείς που έχουν σχέση με τις δικές τους εμπειρίες από τις οικογένειες καταγωγής τους όπως είναι η σωματική υγεία και η συμπεριφορά του παιδιού. Η υπερβολική ανάμιξη των γονέων στην ζωή του παιδιού μπορεί να έχει θετικό, αρνητικό ή συγκρουσιακό χαρακτήρα. Αυτό μπορεί να αλλάζει κατά διαστήματα, ιδιαίτερα κατά την περίοδo της εφηβείας, όπου το άτομο βιώνει υπερβολικά τη “συνένωση” και προσπαθεί να εδραιώσει τη δική του ταυτότητα.
Το παιδί που είναι αποδέκτης της μεγαλύτερης προσοχής των γονέων ενδεχομένως να υιοθετήσει ακραίες συμπεριφορές. Πολλές φορές σε αυτές τοις περιπτώσεις εμφανίζεται και το φαινόμενο της απιστίας, του τρίτου ατόμου όπου με αυτό τον τρόπο ο γάμος κρατιέται μέσω ενός τριγώνου.
Ο κάθε σύζυγος που το κάνει αυτό ανακουφίζεται από τα «δεσμά του γάμου», αποφεύγει να μιλάει για τη δυσλειτουργία της σχέσης δεν επικοινωνεί με το/τη σύντροφο και προσπαθεί με αυτό τον τρόπο να ζητήσει αυτά που δεν παίρνει ή που φοβάται πολλές φορές να πάρει από το γάμο του.
Πολλοί άνθρωποι φοβούνται να ζητήσουν φροντίδα και βοήθεια από το σύντροφο φοβούμενοι τη μεγαλύτερη συναισθηματική δέσμευση ή τι θα συμβεί αν ο άλλος φύγει. Έτσι νιώθουν ασφαλείς μέσα από μια άλλη σχέση και προσπαθούν να κρατήσουν ισορροπίες αλλά με συναισθηματικό και ψυχικό κόστος για τους ίδιους, τους συντρόφους αλλά και τα παιδιά.
Με αυτό τον τρόπο καλύπτονται τα κενά της επικοινωνίας των συζύγων, το βάρος πέφτει στα παιδιά, τα οποία συνήθως παίρνουν το ρόλο του αποδιοπομπαίου τράγου.
Μαρίνα Μόσχα
Ψυχοθεραπεύτρια, Συνεργάτης του Ινστιτούτου Ψυχικής και Σεξουαλικής Υγείας του Θάνου Ασκητή
Κάντε τις ερωτήσεις σας στην Ψυχοθεραπεύτρια της σελίδας μας εδώ!
