Παιδόφιλος ή Παιδεραστής; Ποια είναι η διαφορά;

Και είναι επίσης γεγονός πως ο περισσότερος κόσμος δεν γνωρίζει τη διαφορά, καθώς πιστεύει ότι είναι το ίδιο. Θα προσπαθήσουμε λοιπόν να αποσαφηνίσουμε τους δύο αυτούς όρους και να τονίσουμε ότι οι δύο όροι αφορούν δύο ξεχωριστές κατηγορίες ατόμων.

Η παιδοφιλία συγκαταλέγεται στις Παραφιλίες στο Διαγνωστικό Εγχειρίδιο Ψυχικών Διαταραχών, DSM-5. Η παραφιλία χαρακτηρίζεται από σεξουαλική διέγερση που προκαλείται από παρεκκλίνουσες ενέργειες ή καταστάσεις που δεν σχετίζονται άμεσα με τον συνηθισμένο τρόπο σεξουαλικής συνεύρεσης.

H παιδοφιλία ορίζεται από επαναλαμβανόμενες και επίμονες σεξουαλικές τάσεις και φαντασιώσεις που αφορούν τη σεξουαλική δραστηριότητα με παιδιά. Σύμφωνα με το κριτήριο αυτό, δεν απαιτείται σωματική δραστηριότητα και, επομένως η διάγνωση της παιδοφιλίας θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί σε άτομα που έχουν επιθυμία αλλά δεν την διαπράττουν. Ο παιδόφιλος επίσης θα πρέπει να είναι τουλάχιστον 16 ετών και τουλάχιστον 5 χρόνια μεγαλύτερος από το παιδί. Αν και η παιδοφιλία αφορά και στα δύο φύλα, εν τούτοις η μεγάλη πλειονότητα των παιδόφιλων είναι άνδρες.

Ο παιδόφιλος χαρακτηρίζεται από κοινωνική απομόνωση και εσωστρέφεια. Συνήθως, δεν συνάπτει ερωτικούς δεσμούς και δεν παντρεύεται ποτέ καθώς αισθάνεται άβολα με τους ενήλικες. Ο παιδόφιλος θέλει να είναι μαζί με παιδιά γιατί ελκύεται από αυτά συναισθηματικά, κοινωνικά και σεξουαλικά. Ως εκ τούτου, ο παιδόφιλος συνήθως διαλέγει καριέρα που να σχετίζεται με παιδιά ώστε να βρίσκεται κοντά σε αυτά και να απολαμβάνει την παρέα τους. Οι παιδόφιλοι αν και επιθυμούν να έχουν σεξουαλική δραστηριότητα με παιδιά, συχνά δεν πραγματοποιούν τις ορμές τους είτε από ηθικές αναστολές είτε από τον φόβο της επιβολής του νόμου.

Αντίθετα, ο παιδεραστής είναι το άτομο το οποίο έχει κακοποιήσει σεξουαλικά ένα παιδί. Ο παιδεραστής επίσης ελκύεται από παιδιά αλλά διαφέρει συμπεριφορικά, γνωστικά και συναισθηματικά από τον παιδόφιλο. Ο παιδεραστής δεν αφήνει τις ορμές του με παιδιά μόνο στη σφαίρα της φαντασίας αλλά προβαίνει και στην πραγματοποίηση τους. Ο παιδεραστής εγκληματεί και παρενοχλεί σεξουαλικά το θύμα του. Σε ακραίες περιπτώσεις, ο παιδεραστής μπορεί να απαγάγει, να βιάσει και να σκοτώσει το θύμα του.

Ο παιδεραστής σε αντίθεση με τον παιδόφιλο, παντρεύεται και αποκτά απογόνους. Ο παιδεραστής έχει κακοποιήσει πολλά παιδιά και επιλέγει τα θύματα του από τον οικογενειακό και τον κοινωνικό του περίγυρο. Συνήθως δεν επιθυμεί να βρίσκεται συναισθηματικά κοντά σε παιδιά όπως ο παιδόφιλος, γι’αυτό συνήθως δεν επιλέγει χώρους εργασίας που να εμπλέκονται παιδιά.

Οι παιδεραστές αρνούνται τις συνέπειες των πράξεων τους και εκλογικεύουν την πράξη τους αυτή με τον ισχυρισμό ότι «και το παιδί το ήθελε». Συνήθως ο παιδεραστής επιλέγει το θύμα του να είναι ευάλωτο ώστε να μπορέσει να το προσεγγίσει εύκολα και να χτίσει αρχικά μια σχέση εμπιστοσύνης με το παιδί. Αφού επιτευχθεί αυτό, στην συνέχεια παρενοχλεί σεξουαλικά σεξουαλικά το παιδί.

Είναι σημαντικό να γίνει αντιληπτό ότι ο παιδόφιλος δεν σημαίνει ότι είναι απαραίτητα και παιδεραστής. Δεν είναι παιδόφιλοι όλοι όσοι κακοποιούν σεξουαλικά τα παιδιά, ενώ μπορεί να υπάρχουν παιδόφιλοι που δεν έχουν κακοποιήσει ποτέ παιδιά.

Μαρίνα Μόσχα
Ψυχοθεραπεύτρια, Συνεργάτης του Ινστιτούτου Ψυχικής και Σεξουαλικής Υγείας του Θάνου Ασκητή