Εγώ και εσύ, όπως… παλιά;
Έφτασε η ώρα που τα παιδιά φεύγουν από το σπίτι για σπουδές ή για να φτιάξουν το δικό τους σπιτικό!
Τι γίνεται με εμάς τους δύο που μένουμε πίσω και μάλιστα μόνοι μας μετά από πολλά χρόνια; Ναι βρισκόμαστε στη μέση ηλικία συνήθως σε αυτή τη φάση ζωής, που σημαίνει πως είμαστε κάπου ανάμεσα στα 40 έως τα 65 χρόνια μας.
Πρόκειται για μία μεταβατική περίοδο, όπου το ζευγάρι περνά μέσα από συναισθηματικές προκλήσεις στη διάρκεια αυτής της μεγάλης χρονικά μεταβατικής περιόδου. Όταν συμβαίνει αυτό, είναι πιθανό να αντιστρέφει την κρίση της μέσης ηλικίας στο πιο πλούσιο και παραγωγικό κεφάλαιο της κοινής τους ζωής. Οι αναμενόμενες «μεσήλικες ανησυχίες» μπορούν, όταν αξιοποιηθούν σωστά, να εξυπηρετήσουν την αφορμή για προσωπική ανάπτυξη και ολοκλήρωση. Συνήθως, τα προβλήματα τις περισσότερες φορές απορρέουν από εσωτερικές προσωπικές συγκρούσεις του ενός ή και των δύο συντρόφων.
Είναι η περίοδος όπου κα κάθε ένας, αρχίζει και κοστολογεί το τι πέτυχε στη ζωή του, που τα κατάφερε και που όχι, η φάση όπου ζυγίζει αυτά που ήθελε με αυτά που έκανε και μετράει την προσωπική ικανοποίηση για να δει αν «πέτυχε» ή όχι!
Το μεγάλωμα των παιδιών και η φυγή τους από το σπίτι ταρακουνάει τη ζωή του ζευγαριού, επιτείνει τις αλλαγές αυτές και ενισχύει την «κυοφορία» αξιολογήσεων και κρίσεων. Οι ανησυχίες για το θάνατο και τις αρρώστιες κάνουν πιο εμφανή την παρουσία τους στο γνωσιακό τους πλαίσιο, γεγονός που τους κάνει πιο αυστηρούς στις αξιολογήσεις τους. Τις ανησυχίες αυτές είναι σημαντικό, καταρχήν, να τις εντοπίσουν και να τις συγκεκριμενοποιήσουν. Για παράδειγμα, μια γυναίκα στα 50 της μπορεί να σκέφτεται «μεγαλώνω σωστά τα παιδιά μου;», «φέρθηκα καλά στους δικούς μου γονείς;» «είμαι καλή σύζυγος;», «είμαι ευτυχισμένη με τον εαυτό μου;», «επικοινωνώ καλά με το σύντροφό μου; Ήταν αυτός ο ιδανικός για μένα;», «θα μπορούσα να επιτύχω περισσότερα στην καριέρα μου;», «μήπως θα έπρεπε vα κάνω κι άλλο παιδί;», «αγαπάω τη φθαρμένη πια από το χρόνο εικόνα μου;» «είμαι ακόμα γυναίκα;» «τι κάνω από εδώ και πέρα;».
Η υποστήριξη και η ρεαλιστικότερη άποψη του/της συζύγου μπορεί να βοηθήσει στην υγιή επίλυση των ατομικών αυτών συγκρούσεων και να ενισχύσει ακόμα περισσότερο τη σχέση τους και την αίσθηση ευτυχίας και ολοκλήρωσης που βιώνουν.
Μαρίνα Μόσχα
Ψυχοθεραπεύτρια, Συνεργάτης του Ινστιτούτου Ψυχικής και Σεξουαλικής Υγείας του Θάνου Ασκητή
Διαβάστε επίσης:
Τι είναι το σύνδρομο της «άδειας φωλιάς»;
Είμαι πάνω από 65 ετών. Και;
