Είναι οι παθήσεις του θυρεοειδούς κληρονομικές;
Μία συχνή ερώτηση είναι: «Πάσχω από Χασιμότο, πόσο πιθανό είναι η ασθένεια να εμφανιστεί και στο παιδί μου;»
Πράγματι, γενετικοί παράγοντες θεωρείται ότι εμπλέκονται στην εμφάνιση της νόσου του Graves, της θυρεοειδίτιδας του Hashimoto αλλά και ορισμένων όγκων του θυρεοειδούς αδένα.
Αυτό που μέχρι σήμερα έχει αποδειχθεί είναι ότι γονιδιακοί πολυμορφισμοί, δηλαδή παραλλαγές σε συγκεκριμένα γονιδία, σχετίζονται με την ανάπτυξη της νόσου του Hashimoto.
Αυτά είναι τα γονίδια CTLA4 (cytotoxic T lymphocyte-associated antigen-4) και PTPN2 (protein tyrosine phosphatase-22).
Τα προϊόντα των γονιδίων αυτών είναι πρωτεϊνες, που σχετίζονται με τη λειτουργία των Τ -κυττάρων, δηλαδή με το μηχανισμό άμυνας του οργανισμού.
Και άλλα αυτοάνοσα νοσήματα, όπως ο διαβήτης τύπου 1, συνδέονται επίσης με πολυμορφισμούς σε αυτά τα γονίδια.
Θεωρείται όμως ότι ακόμη και σε μονοζυγωτικά δίδυμα, που μοιράζονται τα ίδια ακριβώς γονίδια, υπάρχει μια πιθανότητα περίπου της τάξης του 35-40% να διαγνωστεί και στα δύο θυρεοειδίτιδα του Χασιμότο.
Αλλά και η νόσος του Graves, μία αυτοάνοση νόσος που συνδέεται με υπερλειτουργία του θυρεοειδούς, παρουσιάζει μια ισχυρή κληρονομική συνιστώσα. Το ποσοστό εμφάνισης της σε μονοζυγωτικά δίδυμα ανέρχεται επίσης σε 30-40%.
Έχει περιγραφεί ακόμη συσχέτιση της με το αλληλόμορφο HLA-DR-3 , καθώς και τα γονίδια CLDA4 και PTPN2 που αναφέρθηκαν παραπάνω.
Βέβαια, καθώς ο γονέας και το παιδί δε μοιράζονται ακριβώς τα ίδια ακριβώς γονίδια, υπάρχει μικρότερη πιθανότητα της εμφάνισης των αυτοάνοσων παθήσεων του θυρεοειδούς και στους δύο, σε σχέση με τα γενετικά πανομοιότυπα μονοζυγωτικά δίδυμα, δηλαδή πιθανότητα μικρότερη από 35%.
Διαβάστε περισσότερα στο onmed.gr
