Κάντο όπως η μαμά και πάρε μαζί σου λεξικό! Διάβασέ το, θα σου φτιάξει τη διάθεση

Γράφει η Έλια Κωνσταντινίδη

Μπαίνεις με το μαλακό στο σπορ, ξεκινώντας από βραστά αυγά, τηγανητά αυγά, ομελέτες με πατάτες, ομέλετες με τυριά και πατάτες. Εκτός απ΄ την ουρά και τα φτερά, έχει αρχίσει να αχνοφαίνεται και μια χοληστερινική καμπούρα κι εκεί είναι που χτυπάει το καμπανάκι της μάνας μέσα σου. "Να προσέχεις. Να τρως υγιεινά και όχι τίποτα βλακείες. Να τρως φρουτάκια και λαχανικά. Να μαγειρεύεις όπως η μανούλα ωραία πράγματα."

Έτσι λοιπόν, επιστρέφεις στις "ρίζες" της "πατριδογευσίας" σου, αφού χορεύουν ήδη μέσα σου 70 μικρά αμερικανάκια, 100 κιλά έκαστο. Τραβάς ένα άδειο μπλοκ απ' το ντουλάπι σου, δαγκώνεις στυλό και καλείς 0030 και τη μάνα σου. Μετά από κανά τέταρτο εξακρίβωσης ότι η υγεία σου είναι καλά, η ψυχολογία σου επίσης, ότι όντως η υγεία σου είναι καλά και δεν πας να της κρυφτείς, μπαίνετε στο θέμα. "Μάνα, θέλω να μου δώσεις κάμποσες συνταγές σου". Χαρά η μάνα που το καμάρι της επιτέλους πήρε απόφαση να τραφεί σωστά, αρχίζει να κατεβάζει τσελεμεντέδες. Κι εσύ αρχίζεις να σημειώνεις. Και εκεί αρχίζει η τρέλα.

-Μια οκά αλεύρι.
-Μια τί;
-Οκά. Είναι συνταγή της γιαγιάς.
-Όμορφα. Και πόσο είναι η οκά με το λοιπόν;
-Ε τώρα εγώ το χω, εσύ γκουγκλάρισέ το.
(Δεν γκουγκλαρίστηκε ποτέ. Δεν ξέρω τι είναι οκά. Δεν με νοιάζει τι είναι οκά. Τώρα έχουμε ευρώ.)

-Και λίγο λαδάκι με το μάτι.
-Δηλαδή.
-Ε με το μάτι ρε παιδί μου, θα το καταλάβεις.
-Από τί;
-Από το πόσο παίρνει. Μην το μπουμπουνίσεις, αλλά ούτε να το ραντίσεις, γιατί θα σου στεγνώσει.
(Τη μέτρηση με το μάτι δεν την έχω. Με κούπες ναι. Με κουτάλια ναι. Με κουταλάκια πάλι ναι. Με το μάτι, έχω μάθει σε κάτι πατάτες φούρνου κολύμπι χωρίς μπρατσάκια και βουτιές με ανοιχτή μύτη.)

-Και αλευράκι.
-Πόσο αλευράκι μάνα;
-Όσο παίρνει.
-Πόσο παίρνει;
-Ε θα το δεις.
(Ποτέ δεν είδα. Πάντα ξεκινούσα με ζυμάρι για 2 άτομα και με το παίρνει αλεύρι, παίρνει νερό, παίρνει κι άλλο αλεύρι, παίρνει κι άλλο νερό, έφτανα με ζυμάρι για να ταΐσω τις 30 απ τις 50 πολιτείες της Αμερικής.)

-Ε στους 180 περίπου. Θα το δεις.
-Δηλαδή;
-Ε άμα ροδίσει, το χαμηλώνεις.
-Τι χρώμα ειναι το "ροδίσει"; Να ροδίσει πολύ ή λίγο;
-Ε λίγο, όταν πάρει παιδί μου.
(Έχω ροδίσει κοτόπουλα στο φούρνο τύπου 47 λεπτά σολάριουμ, έχω ροδίσει και κοτόπουλα με λίγο αίμα ανάμεσα στο μπούτι και το παράμπουτο. Όρεξη να ροδίζεις να 'χεις.)

-Και το γυρνάς στο τηγανάκι σου να το θωρακίσεις.
-Από τί;
-Να το θωρακίσεις για να κρατήσει τη γεύση του.
-Α.
(Έχω θωρακίσει κρέατα και κρέατα. Γενικά αυτό το 'χω. Τα θωρακίζω τόσο καλά, που δεν μπαίνει ούτε κυνόδοντας. Μιλάμε για τόσο καλό θωράκισμα, που πετάς ψαρονέφρι στη θάλασσα και κάνει τετραπλά ψαράκια.)

-Θα το δεις όταν είναι έτοιμο.
-Ναι, μετά από πόση ώρα περίπου;
-Ε θα το δεις, παίζει ρόλο και ο φούρνος σου.
-Ε ναι περίπου πόσο όμως;
-Δεν ξέρω ρε παιδί μου, δες το.
(Το είδα. Το ξαναείδα. Μέχρι που το μύρισα. Και ήταν αργά.)

Αυτό που χαρακτηρίζει τις συνταγές της μάνας, της γιαγιάς και της θείας γενικά, είναι η ακρίβεια. Και τα "μια ιδέα", ίσα που", "ένα τσακ" είναι τα όπλα σου για την επιτυχία.