«Είμαι ή δεν είμαι έγκυος άραγε;»

Γράφει η Έλια Κωνσταντινίδη

Όλες οι μανούλες έχουν περάσει απ' αυτό το «άχαρο» στάδιο της αβεβαιότητας. Το άχαρο δεκαπενθήμερο μέχρι την πρώτη καθυστέρηση. Το δεκαπενθήμερο με τα πιο ανάμεικτα συναισθήματα.

Που χαίρεσαι και αυτόματα παγώνεις τη χαρά σου για να μην απογοητευτείς αργότερα. Και μετά ξαναχαίρεσαι, γιατί κάτι μέσα σου σου μιλάει με σιγουριά.

Που κινείσαι σαν το ιγκουάνα για να «διευκολύνεις» την πρώτη δύσκολη πορεία του εμβρύου, όσο περνάει απ' το χέρι σου.

Που προσπαθείς να αφουγκραστείς το σώμα σου με κάθε τρόπο, για να εντοπίσεις κάποια απ' τα πρώτα σημάδια της εγκυμοσύνης. Και στο τέλος, δημιουργείς μόνη σου σημάδια εγκυμοσύνης, απ΄την έντονη επιθυμία σου -αφού δεν έχουν περάσει ούτε 3 μέρες καλά-καλά από τη σύλληψη.

Που όποτε πιάσεις το κινητό σου στα χέρια σου μπαίνεις σε sites και forum με θέματα όπως «σημάδια ότι είσαι έγκυος», «πώς να καταλάβεις ότι είσαι έγκυος», «οι πρώτες εβδομάδες της εγκυμοσύνης». Και διαβάζεις κατεβατά ολόκληρα, μέχρι να ζαλιστείς. Κι όταν ζαλιστείς χαίρεσαι, γιατί μπορεί να είναι απ΄την εγκυμοσύνη -και όχι απ΄το δίωρο που διαβάζεις τα κολλυβογράμματα στην οθόνη του κινητού σου.

Που μέσα απ' όλα αυτά που διάβασες έχεις απομνημονεύσει όλα τα αρνητικά και σε κάνουν να χάνεις τον ύπνο σου -είναι και αυτή η μάστιγα της ημιμάθειας που ταλανίζει πολύ κόσμο.

Που πιάνεις και κοιτάς συνέχεια την κοιλιά σου, λες και η κουκκιδίτσα χιλιοστού που τώρα αρχίζει να δημιουργείται, θα σου πετάξει κοιλιά.

Που μετράς αντίστροφα τις μέρες «4 και σήμερα» μέχρι την επόμενη περίοδο -που θες σαν τρελή να χάσεις- σαν φαντάρος. Στην παραμεθόριο.

Που πας συνέχεια τουαλέτα και κοιτάς με τρόμο αν σου ήρθε ή δεν σου ήρθε.

Που δεν σου ήρθε και έχεις ακόμα μια μέρα υπέρ σου.

Που πάλι δεν σου ήρθε και έχεις δύο μέρες υπέρ σου.

Που το τεστ σου βγαίνει επιτέλους θετικό και ξεκινάει το πιο υπέροχο ταξίδι της ζωής σου...