Παιδιά και σκυλιά, μια σχέση αγάπης!

Γράφει η Έλια Κωνσταντινίδη

Παιδί VS σκύλου. Όλοι έχουμε δει βιντεάκια με παιδάκια και σκυλάκια που κοιμούνται ήσυχα το ένα δίπλα στο άλλο. Που κουλουριάζονται και βλέποντάς τα, νιώθεις την τρυφερότητα και την αγάπη να βγαίνει άπλετη απ' το pc και να σου χαϊδεύει τα μαλλιά. Μέχρι να πέσει το επόμενο βιντεάκι, που κάποιο πιτσιρίκι έχει κάνει το μικρό κανίς τελατίνι. Βλέπεις κι αυτά τα ζωντανά που υποφέρουν. Που τα σέρνουν οι μικροί σίφουνες απ' τα αυτιά και τις ουρές. Που τα καβαλάνε και τα έρμα, σέρνονται στα παρκέ και κοιτάνε τους γονείς όλο αγωνία τύπου «πάρε τον αντάρτη απ' το ταλαιπωρημένο μου κορμί, πριν φτύσω το νεφρό μου στο κόφι τέιμπλ». Και ενώ είναι "ζώα" και έχουν ένστικτα που νικάνε τη λογική, υπομένουν και δεν αγριεύουν -υπάρχουν πάντα και εξαιρέσεις σαφώς.

Ρόλος λοιπόν του γονιού είναι να μάθει στο παιδί, ότι αυτό το πλάσμα που είναι τόσο γλυκό και όμορφο και ζουζουνιάρικο και μοιάζει απίστευτα με τα λούτρινα που στέκονται αποσβολωμένα στο ραφάκι, έχει ψυχή. Και ό,τι έχει ψυχή το σεβόμαστε.

Το φροντίζουμε. Το αγαπάμε. Το προσέχουμε. Και δεν ρίχνουμε σουτάκια και μπούφλες κι όποιον πάρει ο χάρος. Τα παιδιά πρέπει να σέβονται εκτός από τους άλλους ανθρώπους και τα ζώα και τη φύση γενικότερα. Είναι πολύ σημαντικό να τα μάθουμε να είναι ευαισθητοποιημένα σε όλους τους τομείς. Κι αυτό γίνεται με πολύ απλό τρόπο. Τα παιδιά καταλαβαίνουν και μαθαίνουν πανεύκολα. Επίσης τα παιδιά μιμούνται.

Είναι μέγαλο σχολείο ανιδιοτελούς αγάπης τα ζώα. Ένα παιδί που μεγαλώνει με ένα σκυλάκι μπορεί να εμπλουτίσει σε πολλά επίπεδα τον ψυχικό του κόσμο. Μαθαίνει την έννοια της αγάπης, της φροντίδας, του σεβασμού, της ευθύνης, με τον πιο γλυκό και μαλλιαρό τρόπο!