Παγκόσμια ημέρα κατά του AIDS- Ημέρα προβληματισμού

Γράφει η Έλια Κωνσταντινίδη

Είναι η μέρα που θυμίζει σε όλους, ότι η πρόληψη, η σωστή ενημέρωση και προστασία, μας εξασφαλίζει το μεγαλύτερο αγαθό, την υγεία μας. Ίσως όμως να μην αρκούν μόνο αυτά.

Θα έλεγε κανείς ότι στις μέρες μας, που όλα είναι ταχύτατα αναπτυσσόμενα και που η πρόσβαση στην πληροφόρηση και στην ενημέρωση είναι εφικτή από τον καθένα, με τον πιο εύκολο τρόπο, θα έπρεπε να είχαν ελαχιστοποιηθεί τα κρούσματα του aids, όπως και άλλων αντίστοιχων ασθενειών. Αυτό όμως δεν συμβαίνει και κάτι τέτοιο δημιουργεί ερωτήματα. Φταίει η ελλιπής πληροφόρηση? Δεν θα το ΄λεγα. Όλοι ξέρουν για το aids. Όλοι γνωρίζουν τον τρόπο μετάδοσής του. Όλοι γνωρίζουν για τις θεραπείες. Γνωρίζεις λοιπόν ότι εκθέτεις τον εαυτό σου σε έναν κίνδυνο και θέτεις σε ρίσκο την ποιότητα της ζωής σου, αλλά παρόλα αυτά το τολμάς.

Εφόσον λοιπόν γνωρίζεις, δύο τινά υπάρχουν όπως το σκέφτομαι. Είτε ότι νιώθεις άτρωτος και αναφέρομαι στο γνωστό “αποκλείεται να τύχει σε μένα”, είτε ότι παίρνεις ελαφρά το θέμα της υγείας και της ίδιας της ζωής κατ΄επέκταση.

Στην πρώτη περίπτωση, έχω να πω ότι όλοι είμαστε ίσοι απέναντι στην “ατυχία” όπως και στην “τύχη” και όταν παίζεται η ζωή μας, αυτή η ρώσικη ρουλέτα δεν μας βγάζει πάντα κερδισμένους. Κανένας που έχει aids δεν έχει κέρατα και ουρά. Δεν μπορείς να “κόβεις” τον άλλον αν είναι υγιής ή όχι. Απλώς παίρνεις τις απαραίτητες προφυλάξεις πάντα, γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο. Γιατί ποτέ δεν ξέρεις.

Όσον αφορά τη δεύτερη περίπτωση, δυστυχώς, η υγεία εκτιμάται, αφού χαθεί. Θεωρείται αυτονόητο αγαθό, ενώ δεν είναι. Θεωρούμε αυτονόητο το να είμαστε υγιείς και να πατάμε στα πόδια μας κάθε πρωί που σηκωνόμαστε απ΄το κρεβάτι μας. Είναι αλλαζονικό πλάσμα ο άνθρωπος. Θεωρεί ότι όλα όσα έχει, όλα όσα του δίνονται, δικαίως και του δίνονται. Και όταν χάσει κάτι από αυτά θυμώνει. Όμως τίποτε δεν είναι δεδομένο. Έχουμε λόγο στην ευτυχία μας και στην ποιότητα της ζωής μας. Φέρουμε κι εμείς ευθύνη σε πολλούς τομείς. Οφείλουμε να σεβόμαστε τον εαυτό μας. Να σεβόμαστε την ύπαρξή μας και να δουλεύουμε καθημερινά για τη συντήρηση και διατήρησή της.

Αυτό πάνω στο οποίο πρέπει να δουλέψουμε, ως άνθρωποι, ως γονείς και ως εκπαιδευτικοί, είναι το πολύτιμο της ύπαρξής μας. Πρέπει να καταλάβουμε την ευλογία της ζωής και να την αγκαλιάσουμε. Όταν αγαπάς τον εαυτό σου, με σύμμαχο και την κατάλληλη ενημέρωση, είσαι σε θέση να τον προστατέψεις κατά το καλύτερο δυνατό. Τη μέρα αυτή λοιπόν γιορτάζουμε τη ζωή, όπως πρέπει να κάνουμε και κάθε νέα μέρα που ξεκινάει.