Καλοκαιράκι, θάλασσα, ήλιος, ανεμελιά και... κουνούπια! Πολλά κουνούπια!

Γράφει η Έλια Κωνσταντινίδη

Δεν υπάρχει χειρότερο από το βραδινό κυνήγι του κουνουπιού. Αυτό που ξεκινάει με ένα βαθύ σβιιινγκ που σου γαργαλάει το αυτί και σου τεντώνει το μάτι και την πίεση στο 16. Ανάβεις φως, ζεσταίνεις παλάμες και το περιμένεις να φανεί. Και αυτό φαίνεται και χάνεται. Σαν τα μαύρα “μυγάκια” στο μάτι. Που κοιτάς δεξιά φεύγουν, κοιτάς μπροστα εμφανίζονται. Μετά από κανά δεκάλεπτο τα παρατάς και την ξαναπέφτεις, αφού όμως πρώτα κουκουλωθείς με το σεντόνι μέχρι τα αυτιά για να μη βρει χιλιοστό δέρματος να σου τσιμπήσει το τρισκατάρατο. Και με 40 βαθμούς Κελσίου στο σπίτι και 140 μέσα στο κουκούλι σου, έρχεται η ώρα που πετάς τα σεντόνια κάτω, γιατί το εγκεφαλικό έχει κουρνιάσει ιδρωμένο δίπλα σου. Και τότε ο άγγελος της κόλασης, έρχεται και σε γαζώνει...

Το «εφέκτ» μετά το γάζωμα του κώνωπα του μανιασμένου, είναι κάτι μεταξύ ψώρας και “Παναγιά μου στην Αθήνα κοιμήθηκα, στον Αμαζόνιο ξύπνησα”. Δεν θα ξεχάσω ένα κάμπινγκ που είχα κάνει με τους γονείς μου, που ο φίλος μου της διπλανής σκηνής, ξύπνησε με 3 αυτιά. Ο πιο μολυσμένος κι απ΄τα νερά του Γάγγη κώνωψ, δάγκωσε με μανία το αυτί αυτού του αθώου πλάσματος, που για 2 ολόκληρες μέρες άκουγε μέχρι και τους ψιθύρους των πεθαμένων με τον τηλεβόα του.

Γιατί έτσι είναι τα κακοχρονιασμένα. Προτιμούν παιδάκια και μωρά. Και πάνε και κάνουν πουά αυτά τα μικρά τροφαντά μπουτάκια και μπρατσάκια και πονάει η ψυχή σου που τα βλέπεις έτσι γαζωμένα. Γι’ αυτό τουλάχιστον προστατέψτε τα μικρά σας. Δεν ξέρω πως. Ίσως με κουνουπιέρες. Γιατί τα ψεκαστικά και τις ταμπλέτες τα ‘χουν και τα κουνούπια στο σπίτι τους για αρωματικά. Άντε ίσως να κάνουν λίγο κεφάλι με δαύτα. Τίποτα παραπάνω.

Καλό υπόλοιπο καλοκαιριού κι ο σώζων εαυτόν σωθήτω!