«Η φουσκωτή πισίνα»-Μια καλοκαιρινή ξεκαρδιστική ιστορία

Γράφει η Έλια Κωνσταντινίδη

Εκεί που καθόμουν χαλαρά και διάβαζα το βιβλίο μου στο μπαλκόνι μου, με τον καφέ μου, άκουγα ένα ΣΒΟΥΤ ΣΒΟΥΤ ΣΒΟΥΤ, χωρίς σταματημό. Γύρισα να δω τί στα κομμάτια κάνει αυτόν τον περίεργο ήχο και είδα έναν τύπο να φουσκώνει μια βαθύ-μπλε πισίνα. Αυτός φούσκωνε και του ‘χε βγει η ψυχή στα γόνατα και η άλλη ήταν από πάνω του με το μαγιώ και τα χέρια στη μέση και περίμενε να φουσκώσει, για να αρχίσει τα μακροβούτια (!).

Με τα πολλά την φούσκωσαν και ομολογώ ότι είναι μια μέγαλη για τα στάνταρντ της φουσκωτή πισίνα. Έφαγαν καμιά ώρα να τη φουσκώσουν, έφαγαν άλλη μια ώρα να την γεμίσουν και έφαγαν και ‘κανα κατοστάρι στην ΕΥΔΑΠ. Αυτή εξακολουθούσε να την κοιτάει σαν το αρπακτικό, για να βουτήξει. Και έτσι έγινε. Μπήκε μέσα και άρχισε τις απλωτές(!). Τώρα εδώ, ή η πισίνα είναι πολύ πιο μεγάλη απ΄ ότι φαίνεται ή αυτή είναι ένα μέτρο. Πάντως φαίνεται να το διασκεδάζει. Μετά, μπήκε και ο καημένος, ιδρωμένος απ’ τη χαμαλοδουλειά και έκατσε να δροσιστεί επιτέλους, σαν το ιγκουάνα, ακίνητος. Αυτόν τον ψιλοζήλεψα, αυτήν, δεν την καταλαβαίνω. Σημειωτέον, ότι ο τύπος πρέπει να μπήκε μέσα στη βρώμα μέσα στη φουσκωτή του γούρνα.

Οι μέρες περνάνε και τα μπανάκια συνεχίζονται. Αυτή συνεχίζει τα πρόσθια,τις πεταλούδες και τα ανάσκελα (!), αυτός συνεχίζει να μένει ακίνητος σε μια μεριά και εγώ έχω αρχίσει να αναρωτιέμαι για την καθαρότητα του νερού της πισινούλας. Πάει μια βδομάδα και το νερό τους πρέπει να ‘χει αρχίσει να γίνεται βούρκος.

Πάνε δυο βδομάδες τώρα και το νερό έχει αρχίσει να φαίνεται από μακριά γκρι. Δυο βδομάδες ιδρώτα, σκόνης, νεκρών ζουζουνιών και κάποιων χιλιάδων νεκρών κυττάρων. Έχω αρχίσει και ανησυχώ για το έλος των απέναντι. Βγαίνω στο μπαλκόνι με φιδάκια και σιτρονέλες, γιατί σίγουρα στην πισίνα - εργαστήριο μεγαλώνουν με γεωμετρική πρόοδο τρελά υβρίδια κουνουπιών. Έχω αρχίσει και πιστεύω ότι το κουνούπι τίγρης και δράκος δημιουργήθηκε στον “Γάγγη" των απέναντι.

Τώρα πια, έχει σταματήσει να είναι τόσο φαν το μπάνιο των απέναντι στον μικρό Ατλαντικό τους. Έχει αρχίσει να με ανησυχεί και να μου γεννά απορίες. Μα δεν καταλαβαίνω... Δεν έχουν πεθάνει στο ξύσιμο; Εδώ, σε μια υγρή πετσέτα αν κάτσεις λίγο παραπάνω, να σου ο μύκητας. Αυτοί που πλέον κάνουν μπάνιο μέσα σε μύκητες με λίγο νερό δεν έχουν φαγούρα ακόμα; Είναι σώοι και αβλαβείς; Πώς;

Η φουσκωτή πισίνα τους, είναι πραγματικά ένα εργαστήριο, είναι πραγματικά ένα πείραμα, μια μύηση του ανθρώπινου σώματος σε SAS συνθήκες, χωρίς εγχειρίδιο επιβίωσης. Ποιός θα κερδίσει τελικά..;