Πώς επηρεάζει το μυκόπλασμα τη γυναικεία γονιμότητα

Τα προβλήματα γονιμότητας μπορεί να οφείλονται σε πολλούς και διαφορετικούς λόγους. Ένας από αυτούς είναι τα Σεξουαλικώς Μεταδιδόμενα Νοσημάτα (ΣΜΝ) .

Τα περισσότερα από αυτά δεν εμφανίζουν συγκεκριμένα ή έντονα συμπτώματα, όπως το μυκόπλασμα (Mycoplasma genitalium).

Τι είναι τα μυκόπλασμα;

Πρόκειται για μικροοργανισμούς που μεταδίδονται με τη σεξουαλική επαφή και μολύνουν την ουρογεννητική περιοχή τόσο των γυναικών όσο και των ανδρών. Ενοχοποιούνται για λοιμώξεις (π.χ. σαλπιγγίτιδα ή ενδομητρίτιδα) που μπορεί να οδηγήσουν σε υπογονιμότητα αλλά και επαναλαμβανόμενες αποβολές. Παρότι η διάγνωση είναι εξαιρετικά απλή (καλλιέργεια ούρων) δύσκολα κάποιος καταλαβαίνει πως φέρει το μικρόβιο μιας και δεν εμφανίζονται συμπτώματα.

Οι μικροοργανισμοί αυτοί καθιστούν τη μήτρα εχθρική για τη γονιμοποίηση του ωαρίου, ενώ στην περίπτωση των ανδρών μειώνουν την κινητικότητα των σπερματοζωαρίων. Το μυκόπλασμα ενοχοποιείται συχνά για αυξημένο κίνδυνο αποβολών. Η θεραπεία είναι εξαιρετικά απλή και γίνεται με λήψη αντιβιοτικών από το ζευγάρι, ενώ μετά τη θεραπεία, οι πιθανότητες σύλληψης αυξάνονται σημαντικά.

Πώς μεταδίδεται;

Η μετάδοση του Mycoplasma genitalium μπορεί να συμβεί κατά τη σεξουαλική επαφή: κολπική, στοματική χωρίς προφυλακτικό ή μέσω σεξουαλικών παιχνιδιών, χεριών ή δακτύλων που έχουν αγγίξει τα γεννητικά όργανα ενός μολυσμένου ατόμου.

Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η κύρια σύσταση για να το αποφύγετε, όπως και σε κάθε άλλo Σεξουαλικώς Μεταδιδόμενο Νόσημα (ΣΜΝ), είναι να κάνετε ασφαλές σεξ.

Αξίζει επίσης να ληφθεί υπόψη ότι το Mycoplasma genitalium είναι ένα σιωπηλό ΣΜΝ. Δεδομένου ότι τα περισσότερα από τα μολυσμένα άτομα δεν έχουν κανένα σύμπτωμα, μπορούν να μολυνθούν και να μολύνουν πολλούς άλλους για πολλά χρόνια χωρίς καν να έχουν επίγνωση αυτού του γεγονότος.

Πώς μπορεί να εντοπιστεί;

Εάν η μόλυνση δεν αντιμετωπιστεί έγκαιρα, μπορεί να θέσει σε κίνδυνο τη γονιμότητα της γυναίκας.

Για να ελεγχθεί εάν υπάρχει μόλυνση, πρέπει να ληφθούν δείγματα ούρων και κολπικών εκκρίσεων και να γίνει ειδική ανάλυση. Εάν εντοπιστεί η ασθένεια, η θεραπεία συνήθως ξεκινά με αντιβιοτικά. Προκειμένου να επανεξεταστεί η βλάβη στις σάλπιγγες θα πρέπει να πραγματοποιηθεί απεικονιστική εξέταση.

Πηγή: institutomarques.com, onmed.gr