Οι επιπτώσεις της υπογονιμότητας δεν γίνονται εύκολα κατανοητές από όσους δεν την έχουν βιώσει

Όλοι έχουν μια ιστορία να αφηγηθούν αλλά τις περισσότερες φορές δεν είναι πρόθυμοι να την μοιραστούν.

Αυτό, πιστεύω, ισχύει ιδιαίτερα όταν πρόκειται για την υπογονιμότητα. Για πολλά χρόνια αρνιόμουν να αφήσω τους ανθρώπους να μπουν στον κόσμο της ντροπής και της αμηχανίας μου.

Δεν ήταν κάτι που ήμουν περήφανη και δεν επρόκειτο να το κάνω γνωστό καθώς πίστευα ότι με εξευτέλιζε.

Το να μην μπορείτε να κάνετε παιδιά μπορεί να έχει δραματικό αντίκτυπο στη ζωή σας.

Το ξέρω γιατί η υπογονιμότητα με επηρέασε με τρόπους που δεν μπορούσα ποτέ να φανταστώ.

Άλλαξε τον τρόπο που έβλεπα τον εαυτό μου και τους γύρω μου. Οι επιπτώσεις της δεν γίνονται εύκολα κατανοητές από όσους δεν την έχουν βιώσει.

Κατά τη διάρκεια της μάχης μου με την υπογονιμότητα, εστίαζα κυρίως σε όσα πίστευα ότι είχαν πάει στραβά ή σε αυτά που ήμουν σίγουρη ότι δεν μπορούσα να κάνω.

Εγκλωβίστηκα τόσο πολύ σε αυτά, που ξέχασα τα πολλά υπέροχα πράγματα που είχα στη ζωή μου. Έχασα πολλά από τα σπουδαία δώρα που είχε να μου προσφέρει η ζωή.

Είχα επηρεαστεί τόσο πολύ από την υπογονιμότητά μου που οι χαρές της καθημερινότητας δεν φαινόταν πλέον να έχουν σημασία.

Ήθελα να δημιουργήσω μια ζωή με τον άντρα μου και να νιώσω αυτή τη ζωή να μεγαλώνει μέσα μου.

Ήθελα να ζήσω αυτόν τον δεσμό μητέρας/παιδιού για τον οποίο είχα ακούσει τόσα πολλά.

Ήθελα να μάθω πώς ήταν να κρατάω το νεογέννητο παιδί μου για πρώτη φορά και να νιώθω το μικροσκοπικό του σώμα στο στήθος μου.

Η επιθυμία να συλλάβω ήταν τόσο δυνατή που με συγκλόνισε. Ήθελα αυτό που πέτυχε η μητέρα μου και οι αδερφές μου. Καθώς περνούσε ο καιρός, όχι μόνο έκαναν παιδιά, αλλά άρχισα να βλέπω τα ανίψια μου και ακόμη και τη θετή μου κόρη να φέρνουν ζωή στον κόσμο. Με κάθε αναγγελία γέννησης κάθε νέου παιδιού, αυτή η επιθυμία συνέχιζε να μεγαλώνει και η καρδιά μου πονούσε συνεχώς για αυτό που δεν θα ζούσα ποτέ.

Frances J, TN