Γράμμα στη μαμά που παλεύει με την υπογονιμότητα

Στη μαμά που παλεύει με την υπογονιμότητα:

Δεν είσαι μόνη. Βρέθηκα εκεί που είσαι εσύ.

Ξέρω τις δυσκολίες. Τις αμέτρητες απογευματινές ρουτίνες με τις ενέσεις προγεστερόνης.

Τις αμέτρητες διαδικασίες που μπαίνει το σώμα όταν δεν λειτουργούν (οι ενέσεις), κύκλο μετά τον κύκλο.

Ξέρω πώς είναι να γεμίζεις τον κάδο με βελόνες και σύριγγες.

Να βάζεις τη μία ευχή μετά την άλλη στο βαζάκι των ευχών.

Ξέρω πώς είναι και εκείνες οι μέρες που περνάς στον καναπέ γιατί είσαι πολύ κουρασμένη για να κινηθείς.

Οι εναλλαγές της διάθεσης, τα πάνω και τα κάτω, και οι διαφωνίες για πράγματα που δεν σχετίζονται καν με αυτό που πραγματικά θες να πεις.

Μέσα σου ουρλιάζεις, ρωτώντας τον εαυτό σου γιατί το σώμα σου δεν σε αφήνει να συλλάβεις ένα παιδί και να το κρατήσεις μέχρι το τέλος.

Σε βλέπω. Σε ακούω.

Νιώθω ο,τι νιώθεις.

Έχω βρεθεί εκεί που είσαι τώρα.

Ξέρω πώς νιώθεις όταν ακούς αυτό το «θα περάσει» που σου λένε...

Αλλά θα περάσει; Αναρωτιέσαι ξανά και ξανά και ξανά.

Δεν ξέρεις την απάντηση ακόμη,

απλά περιμένεις να δεις τι θα συμβεί.

Κάνεις τη μια προσευχή μετά την άλλη και τότε αυτή η ευχή εκπληρώνεται. Γίνεται πραγματικότητα.

Μια νέα ζωή αρχίζει μέσα σου.

Πόση αμφιβολία... υπάρχει ακόμη εκεί;

Θα αρχίσω απλά να είμαι ευτυχισμένη και λιγότερο αγχωμένη;

Θα είμαι ποτέ ικανοποιημένη εκεί που βρίσκομαι;

Εστίασε στο παρόν, είναι το μόνο πράγμα στη θεραπεία που μπορείς να ελέγξεις.

Δεν είσαι μόνη. Είσαι αγαπητή.

Αυτή η στιγμή θα είναι αυτή που θα σε θεραπεύσει, και θα κοιτάξεις πίσω σε αυτήν κάποια στιγμή και θα συνειδητοποιήσεις ότι μπορείς να βοηθήσεις τις άλλες γυναίκες να το περάσουν. Συνέχισε να κοιτάς μπροστά.

Θα τα καταφέρεις...

Τα κατάφερες...

^{ελεύθερη μετάφραση: mother.ly}