Ποτέ δε φανταζόμουν πόσο πόνο θα μπορούσε να μου προκαλέσει μια μικρή ροζ γραμμή

Αυτό δεν είναι δίκαιο… τίποτα από αυτά δεν είναι.

Δεν είναι δίκαιο που πέρασε άλλος ένας μήνας και ακόμα περιμένω να έρθει η ώρα μου.

Δεν είναι δίκαιο που όλοι οι άλλοι γύρω μου ζουν τη ζωή που πάντα ονειρευόμουν ενώ εγώ παρακολουθώ από το περιθώριο.

Δεν είναι δίκαιο που πρέπει να προσπαθήσουμε τόσο σκληρά για αυτό ενώ άλλοι το καταφέρνουν τυχαία.

Δεν είναι δίκαιο να αναγκαζόμαστε για άλλη μια φορά να αντιμετωπίσουμε τη σκληρή πραγματικότητα.

Δεν είναι δίκαιο να στέκομαι εδώ, για ακόμα μια φορά, με ραγισμένη καρδιά και κρατώντας στο χέρι μου τα αρνητικά τεστ.

Δεν είναι δίκαιο που υποβάλαμε τους εαυτούς μας σε αυτή τη δοκιμασία χωρίς να έχουμε εγγυήσεις μόνο ευκαιρίες.

Δεν είναι δίκαιο που, ακόμη και όταν κάνουμε τα πάντα σωστά, προσπαθούμε να κρατηθούμε από τις προσευχές έχοντας περισσότερα αναπάντητα ερωτήματα.

Δεν είναι δίκαιο να είμαι εγώ αυτή που πρέπει να τα περάσει όλα αυτά ενώ εκείνη όχι...

Δεν είναι δίκαιο, απλά δεν είναι δίκαιο…

Ποτέ δεν φανταζόμουν πόσο πόνο θα μπορούσε να μου προκαλέσει μια μικρή ροζ γραμμή, πόση απογοήτευση. Ήμουν τόσο σίγουρη πώς αυτή τη φορά ήταν επιτέλους "η ώρα", αλλά αντί για δύο γραμμές στέκομαι εδώ κοιτάζοντας μόνο μία.

Κρατώντας συνεχώς το τεστ, εύχομαι να μπορούσα με έναν μαγικό τρόπο να κάνω αυτή τη δεύτερη γραμμή να εμφανιστεί ξαφνικά… αλλά κανένα τσουνάμι ευχών δεν θα είναι ποτέ αρκετό για να αλλάξει το συγκεκριμένο αποτέλεσμα.

Είναι κάτι που ξεπερνά τις δυνάμεις μου.

Δεν ξέρω αν θα έρθει ποτέ μια μέρα που ένα τέτοιο αποτέλεσμα δεν θα πονάει τόσο πολύ. Ανεξάρτητα από το πόσες φορές χρειάστηκε να κοιτάξω κατάματα το αρνητικό τεστ, δεν γίνεται πιο εύκολο ώστε να το αποδεχτώ.

Προσπαθώ πραγματικά να καταλάβω όλα τα "γιατί" και τα "αν", αλλά αυτή τη στιγμή το μόνο πράγμα για το οποίο είμαι σίγουρη είναι ότι αυτό πονάει και είναι τόσο απίστευτα άδικο…

Απλά δεν είναι δίκαιο.

Ελεύθερη απόδοση από Instagram/one.in.onehundred