Γιατί το είπα σε όλους όταν προσπαθούσα να μείνω έγκυος

Ο σύζυγός μου, ο Mark, έχει μια γενετική πάθηση που ονομάζεται σύνδρομο Klinefelter, η οποία προκαλεί προβλήματα στην παραγωγή σπέρματος και δυσκολεύει την απόκτηση παιδιών.

Ευτυχώς, το μάθαμε εκ των προτέρων - όταν ο σύζυγός μου χτυπήθηκε στη βουβωνική χώρα κατά τη διάρκεια ενός αγώνα χόκεϊ, ο γιατρός εξέτασε το σπέρμα του και ανακάλυψε ότι είχε την πάθηση.

Το να προσπαθείς να μείνεις έγκυος δεν είναι κάτι που μοιράζεσαι με τον κόσμο, αλλά από τη στιγμή που απευθυνθήκαμε σε ειδικό γονιμότητας, άρχισα να το λέω στους φίλους μου.

Για εμάς, η απόκτηση μωρού συνεπαγόταν ενδοκυτταροπλασματική ένεση σπέρματος, η οποία είναι ένας τύπος εξωσωματικής γονιμοποίησης (IVF) όπου βάζουν το σπέρμα απευθείας στο ωάριο πριν το εισαγάγουν σε εμένα. Αυτό σήμαινε ότι θα έπρεπε να πάρω φάρμακα για να μπορέσω να παράγω πολλά αυγά…

Δεν σκέφτηκα ποτέ να κρατήσω κρυφή αυτή την προσπάθεια. Ο σύζυγός μου ήταν επίσης πολύ ανοιχτός - πολύ περισσότερο από εμένα. Εγώ συνήθως έλεγα «έχουμε προβλήματα γονιμότητας και, ευτυχώς, το μάθαμε νωρίς» όμως ο Mark αναφερόταν στο πρόβλημα που αντιμετώπιζε με λεπτομέρειες.

Το συζητούσαμε με όλους και μιλούσα για όλα όσα περνούσα προκειμένου να καταφέρω να αποκτήσω ένα μωρό.

Είχα ακούσει για τον κανόνα των τριών μηνών - υποτίθεται ότι πρέπει να περιμένεις τρεις μήνες πριν ανακοινώσεις ότι είσαι έγκυος - όμως συνειδητοποίησα ότι ακόμα κι αν είχα μια αποβολή δεν θα με ενοχλούσε να μιλήσω γι΄αυτή.

Πιθανότατα βοήθησε το γεγονός ότι δεν χρειάστηκε να περάσουμε όλα όσα αντιμετωπίζουν πολλοί άνθρωποι με υπογονιμότητα.

Ήταν τόσο χρήσιμο που μπόρεσα να μιλήσω και να έχω την υποστήριξη των φίλων μου επειδή ως διαδικασία η εξωσωματική ήταν τόσο δύσκολη. Έπρεπε να πηγαίνω κάθε δεύτερη μέρα για κολπικό υπερηχογράφημα και να κάνω εμβόλια ορμονών κάθε τέσσερις ώρες. Ένιωθα ότι δεν είχα τον έλεγχο του σώματός μου, δεν είχα τον έλεγχο των ορμονών μου…

Αποφάσισα να μιλήσω και στη δουλειά … Να σημειώσω ότι οι συνάδελφοί μου είναι στην πλειοψηφία τους άνδρες και όλοι τους ήταν υποστηρικτικοί. Δεν έκαναν καμία αμήχανη ερώτηση - ήταν απλώς χαρούμενοι για την απόφασή μου να αποκτήσω παιδί.

Όλα ήταν πιο εύκολα έτσι. Δεν χρειαζόταν να προσποιούμαι ότι δεν έπαιρνα ορμόνες ή να κρύβω τις ενέσεις μου.

Κατέληξα να αναπτύξω σύνδρομο υπερδιέγερσης ωοθηκών (OHSS) από τις ορμόνες που έπαιρνα λόγω της εξωσωματικής γονιμοποίησης. Ευτυχώς, έμεινα έγκυος στην κόρη μου στην πρώτη μας προσπάθεια και το OHSS αντιμετωπίστηκε άμεσα.

Λίγα χρόνια αργότερα, αποφασίσαμε να προσπαθήσουμε για το δεύτερο παιδί μας. Είχαμε παγώσει κάποια επιπλέον έμβρυα την πρώτη φορά, γεγονός που έκανε τη διαδικασία πιο απλή. Το είπαμε ξανά σε όλους μας τους φίλους, αλλά αυτή τη φορά δεν ένιωσα την ανάγκη να το πω στους συναδέλφους μου.

Το να μπορώ να μιλήσω για όλα αυτά μου έδωσε μια διέξοδο … Και παρόλο που ήμασταν μόνοι σε αυτό που συνέβαινε, δεν αισθανθήκαμε ποτέ μόνοι.

Ελεύθερη απόδοση από todaysparent.com