Η υπογονιμότητα σε εξουθενώνει συναισθηματικά γι΄αυτό μη διστάσεις να ζητήσεις βοήθεια

Η Alison διαγνώστηκε με ινομυώματα μήτρας όταν ήταν στην εφηβεία και στη συνέχεια με ενδομητρίωσηστα 20 της.

Χρειάστηκε να υποβληθεί σε πολλαπλές χειρουργικές επεμβάσεις και κατάλαβε ότι η εγκυμοσύνη δεν θα ήταν μια εύκολη υπόθεση.

«Παντρεύτηκα το 2008 και άρχισα να βλέπω έναν ειδικό γονιμότητας αμέσως», θυμάται η Alison. «Έλεγξε το απόθεμα ωαρίων μου και βρήκε ότι είχα έναν καλό, υγιή αριθμό. Δεν ήθελα να κάνω αμέσως παιδί, οπότε όταν ρώτησα αν μπορούσα να περιμένω ένα χρόνο, ο γιατρός μου είπε ναι.»

Όμως, 12 μήνες αργότερα κάνοντας ξανά τεστ διαπιστώθηκε ότι ο αριθμός των ωαρίων της μειώθηκε στο μισό.Η Alison ξεκίνησε θεραπείες γονιμότητας οι οποίες απέδωσαν κι έμεινε έγκυος - τη μοναδική φορά που έγινε φυσικά - αλλά κατέληξε σε αποβολή.

Αποφάσισε να κάνει εξωσωματική μη θέλοντας να χάσει κι άλλο χρόνο. «Έμεινα έγκυος, αλλά η εγκυμοσύνη μου ήταν έκτοπη. Μου έδωσαν φάρμακα για να τερματίσω την εγκυμοσύνη και στη συνέχεια αφαίρεσαν μια σάλπιγγα. Έκανα έναν δεύτερο γύρο εξωσωματικής γονιμοποίησης και αυτή τη φορά κανένα από τα ωάρια δεν γονιμοποιήθηκαν. Εκτός από τον συναισθηματικό και σωματικό πόνο καλείσαι να αντιμετωπίσεις και το οικονομικό κόστος που είναι δυσβάσταχτο. Έμεινα έγκυος με τον τρίτο γύρο, αλλά τα επίπεδα της ορμόνης HCG δεν ανέβαιναν όπως θα έπρεπε και οι γιατροί δεν μπορούσαν να βρουν τον καρδιακό παλμό. Θεώρησαν ότι η εγκυμοσύνη μου δεν ήταν βιώσιμη και, λόγω του ιστορικού μου, συνέστησαν να την τερματίσω», θυμάται η Alison.

Ήταν συντετριμμένη κι όταν επέστρεψε σπίτι μίλησε με τον γιατρό λέγοντάς του ότι έπρεπε να μιλήσει με τον σύζυγό της που απουσίαζε πριν κάνει το οτιδήποτε.

Αλλά οι γιατροί έκαναν λάθος και ένιωσε τυχερή που δεν βιάστηκε να κάνει την επέμβαση.

«Όταν πήγα στον γιατρό μετά από μερικές ημέρες, μου έκαναν πρώτα ένα υπερηχογράφημα όπου διαπιστώθηκε ότι το μωρό είχε πολύ δυνατό καρδιακό παλμό. Ήμουν ακόμα ράκος. Δεν είπα σε κανέναν ότι ήμουν έγκυος. Έκλαιγα όλη την ώρα. Είχα μια απόφραξη του λεπτού εντέρου, είχα ένα σωλήνα κάτω από τη μύτη μου και ήμουν στο νοσοκομείο για μια επιπλέον εβδομάδα. Αλλά τώρα το μωρό μου, το θαύμα μου είναι οκτώ».

Τι θα ήθελα να γνώριζε;

«Η υπογονιμότητα είναι μια δύσκολη, μοναχική διαδικασία. Είχα μεγάλη υποστήριξη από την οικογένειά μου, αλλά οι μισοί φίλοι μου δεν ήξεραν ότι ήμουν έγκυος. Υπήρχαν επίσης τόσα πολλά που ήθελα να μοιράζομαι με τη μαμά μου ή τον σύζυγό μου –κράτησα πάρα πολλά για τον εαυτό μου. Σκέφτηκα ότι αν ενθουσιαζόμουν πολύ κάτι θα πήγαινε στραβά. Θα ήταν καλό να μιλήσω με κάποιον που το είχε περάσει στο παρελθόν. Είχα τις απαντήσεις του βιβλίου, αλλά όχι τις πρακτικές γνώσεις. Το συναισθηματικό τίμημα είναι μεγάλο. Θα ήταν πολύ καλύτερα αν είχα ζητήσει βοήθεια. Θα έπρεπε να είχα δει έναν θεραπευτή».

Με πληροφορίες από το healthcentral.com