Η υπογονιμότητα με άλλαξε ως άνθρωπο

Πριν από δύο χρόνια, δεν ήξερα πολλά για την υπογονιμότητα.

Ο,τι γνώριζα ήταν από την Charlotte York στο «Sex and the City» και τα πρώτα πέντε λεπτά της ταινίας «Up». Σίγουρα ποτέ δεν πίστευα ότι θα ίσχυε για μένα. Μέχρι τα 20 μου, προσπαθούσα απλά αποφύγω μια εγκυμοσύνη και σκεφτόμουν ότι όταν θα ήθελα ένα παιδί, όταν θα ήμουν έτοιμη, απλά θα συνέβαινε. Δύο χρόνια μετά, ακόμα δεν τα έχω καταφέρει.

Δεν φανταζόμουν ποτέ τον αντίκτυπο που θα είχε στη ζωή μου η προσπάθεια να συλλάβω. Χωρίς αμφιβολία, επηρέασε κάθε κομμάτι μου. Με άλλαξε ως άνθρωπο, και δυστυχώς, όχι απαραίτητα προς το καλύτερο.

Τον πρώτο χρόνο, κράτησα την προσπάθεια απόκτησης παιδιού για τον εαυτό μου. Δεν ένιωθα την ανάγκη να μιλήσω για τις δυσκολίες που αντιμετωπίζαμε με τον σύντροφό μου. Θα συνέβαινε τον επόμενο μήνα, σωστά; Αλλά κάποια στιγμή, συνειδητοποίησα πως κάτι δεν πήγαινε καλά και άρχισα να το εμπιστεύομαι σε φίλους. Εξέφρασαν τη συμπόνια τους αλλά δεν καταλάβαιναν πλήρως.

Οι άνθρωποι δεν συνειδητοποιούν πώς είναι να θρηνείς για μια οικογένεια που δεν υπήρξε ποτέ.

Είναι μοναχική η υπογονιμότητα. Νιώθω ότι δεν μπορώ να θρηνήσω δημόσια. Μερικές φορές στη δουλειά, έκλαιγα στην τουαλέτα όταν μου ερχόταν περίοδος αλλά ποτέ δεν θα παραδεχόμουν τον λόγο αν ξαφνικά με έβλεπαν οι συνάδελφοί μου ( ευτυχώς δεν συνέβη).

Αισθάνομαι ότι οι περισσότεροι άνθρωποι μπορεί και να μη θέλουν να γνωρίζουν. Είναι ένα προσωπικό ζήτημα και ίσως να μην ξέρουν και τι να πουν…

Στο διάστημα που προσπαθούσαμε να συλλάβουμε, είδα τέσσερις διαφορετικούς στενούς φίλους μας να γεννούν τέσσερα υγιή μωρά. Όσο και αν χαίρομαι και χαίρομαι πραγματικά, είναι δύσκολο να είμαι κοντά τους, γιατί έχουν αυτό που θέλω απεγνωσμένα και μπορεί να μην το αποκτήσω ποτέ. Πιάνω τον εαυτό μου να κοιτάζει έγκυες γυναίκες στο δρόμο και να αναρωτιέμαι αν το «αξίζουν» περισσότερο από εμένα. Κανείς δεν μου είπε ότι θα ένιωθα έτσι. Δεν έπρεπε ποτέ να είναι έτσι.

Είχα μια πλήρη εικόνα για το πώς θα ήταν η ζωή μου. Και τώρα, κομμάτι-κομμάτι, διαλύεται. Το μέλλον μοιάζει πολύ διαφορετικό από αυτό που είχα σχεδιάσει.

Είμαστε στο σημείο των ιατρικών παρεμβάσεων και δεν μπορούμε να δούμε το παζλ να ολοκληρώνεται σύντομα. Και ναι, η ζωή μου είναι ακόμα πολύ ωραία. Έχω έναν καταπληκτικό σύζυγο και ένα όμορφο σπίτι. Ίσως οι άνθρωποι κοιτάζουν τη σελίδα μου στο Facebook και εύχονται να έχουν αυτό που έχω. Αυτό όμως που δεν μπορούν να δουν είναι η μοναξιά που κρύβεται πίσω από το καλά μακιγιαρισμένο πρόσωπό μου. Η θλίψη που με κυριεύει κάθε μέρα. Νιώθω διαλυμένη. Το τελευταίο κομμάτι του παζλ υπάρχει μόνο στο μυαλό μου. Προς το παρόν.

Πηγή: themighty.com (ελεύθερη απόδοση)