H χρόνια πάθηση που απειλεί τη γυναικεία γονιμότητα

Η αδιάγνωστη ενδομητρίωση μπορεί να προκαλέσει προβλήματα στην προσπάθεια ενός ζευγαριού να συλλάβει. Παρότι υπάρχουν συμπτώματα, πολλές γυναίκες δεν ζητούν άμεσα ιατρική βοήθεια.

Τι είναι η ενδομητρίωση

Η ενδομητρίωση είναι ένα κοινό πρόβλημα υγείας που ταλαιπωρεί γυναίκες ηλικίας μεταξύ 30 και 40 ετών. Δημιουργείται όταν τα κύτταρα του ενδομητρίου ( της εσωτερικής στοιβάδας της μήτρας) βρεθούν εκτός και αναπτυχθούν εντός άλλων περιοχών μέσα στο σώμα.

Η ενδομητρίωση συνήθως επηρεάζει:

• τις ωοθήκες
• τις σάλπιγγες
• τους ιστούς που συγκρατούν τη μήτρα στη θέση της
• τις εξωτερικές επιφάνειες της μήτρας

Ο ενδομητρικός ιστός έχει εντοπιστεί επίσης στον κόλπο, τον τράχηλο, το αιδοίο, το έντερο, την ουροδόχο κύστη ή στον ορθό. Η ενδομητρίωση σπάνια εμφανίζεται σε άλλα μέρη του σώματος, όπως οι πνεύμονες ή ο εγκέφαλος.

Το συνηθέστερο σύμπτωμα, που συνδέεται με την ενδομητρίωση είναι η δυσμηνόρροια, ο έντονος δηλαδή πόνος κατά την περίοδο. Φυσικά η εμφάνιση δυσμηνόρροιας δεν συνδέεται πάντα με ενδομητρίωση. Αντίθετα το ποσοστό των γυναικών με δυσμηνόρροια, στις οποίες διαγιγνώσκεται ενδομητρίωση είναι σχετικά χαμηλό.

Αδιάγνωστη ενδομητρίωση και γονιμότητα

Η ενδομητρίωση συνδέεται με την υπογονιμότητα, που είναι μια άλλη συχνή επιπλοκή. Περίπου οι μισές γυναίκες που έχουν ενδομητρίωση δυσκολεύονται να μείνουν έγκυες.

Όπως προκύπτει από μελέτη, μπορεί να χρειαστεί έως και επτά χρόνια για να γίνει σωστή διάγνωση της ενδομητρίωσης. Το πλέον αξιόπιστο μέσο για την διάγνωσή της είναι η λαπαροσκόπηση.

Με τη λαπαροσκόπηση επιτυγχάνεται και η αφαίρεση του ενδομητρικού ιστού, που βρίσκεται εκτός μήτρας, επομένως η επέμβαση αυτή χρησιμοποιείται συγχρόνως τόσο διαγνωστικά, όσο και θεραπευτικά. Όπως εξηγεί ο γυναικολόγος Μενέλαος Λυγνός, «με την αφαίρεση του ιστού αυτού κατά μεγάλο ποσοστό επιτυγχάνεται η μείωση του πόνου στην πύελο, ενώ βελτιώνονται σε μεγάλο βαθμό και οι πιθανότητες του ζευγαριού να επιτύχει σύλληψη. Μετά από λαπαροσκοπική επέμβαση η σύλληψη μπορεί να γίνει ακόμα και φυσιολογικά. Συχνά όμως, ακόμα και μετά την αφαίρεση του ενδομητρικού ιστού, απαιτείται η καταφυγή σε μεθόδους υποβοηθούμενης αναπαραγωγής, όπως η σπερματέγχυση ή η εξωσωματική γονιμοποίηση».

^{Με πληροφορίες από το brisbanecentreforendometriosis.com.au}