Ζήνα Κουτσελίνη: «Η κόρη μου είναι γεννημένη πολεμίστρια»

Από τον Γιάννη Βίτσα

-Όταν έμαθα ότι ήμουν έγκυος...

«Δεν το πίστευα... Προσπαθούσα να καταλάβω τι σημαίνει η συγκεκριμένη ένδειξη του τεστ!!! Την ίδια στιγμή έκανα και δεύτερο τεστ άλλης μάρκας, μήπως η προηγούμενη έβγαζε λανθασμένο αποτέλεσμα! Τα 'χα χαμένα. Ήταν κάτι που περίμενα χρόνια και όταν ήρθε η στιγμή κατέρρευσα συναισθηματικά.»

-Όταν το είπα στον σύντροφό μου αντέδρασε...

«Κι εκείνος χάζεψε μαζί μου. Μαζί διαβάζαμε το αποτέλεσμα του τεστ και σκεφτήκαμε ταυτόχρονα πως ήταν λάθος. Η αλήθεια είναι πως προσευχόμασταν πολύ και να που με πίστη καταφέραμε όσα η επιστήμη αγνοούσε! Μας έβαζαν σε μονοπάτια συμφερόντων ενώ δεν έδειχναν πρόβλημα οι εξετάσεις μας. Και αν δέχομαι να μιλήσω σήμερα είναι γιατί θέλω να πω στους αναγνώστες του blog σας να μην μπαίνουν στη διαδικασία της εξωσωματικής, αν οι εξετάσεις δεν δείχνουν πρόβλημα τεκμηριωμένο. Να ζητούν από το γιατρό απαντήσεις! Όχι πορίσματα με βάση το χρήμα, και ο νοών νοείτω! Εγώ πάντως έπεσα στην παγίδα τους. Χωρίς αποδείξεις προχωρούσα σε ότι μου πουλούσαν. ΠΡΟΣΟΧΗ!!!»

-Οι μήνες της εγκυμοσύνης ήταν γεμάτοι...

«Αγωνία!!! Είχα μια πολύ δύσκολη περίοδο εγκυμοσύνης, καθώς κάθε μέρα κινδύνευα να χάσω το μωρό μου! Έπαθα ρήξη αμνιακού υγρού από μια τρύπα που δεν έκλεισε ποτέ, στον τρίτο μήνα της εγκυμοσύνης. Έκατσα για τους υπόλοιπους μήνες, άλλοτε στο κρεβάτι του σπιτιού μου και άλλοτε στου νοσοκομείου και έκανα την πάπια. Δεν σηκωνόμουν, ούτε για τα απαραίτητα. Όμως με πίστη κατάφερε το αγγελούδι μου να επιζήσει και να γεννηθεί. Η ηρωίδα μας δεν παρέδιδε τα όπλα εύκολα. Είναι γεννημένη πολεμίστρια!!!»

-Η πρώτη φορά που κράτησα το μωρό μου αγκαλιά...

«Αργήσαμε να την κρατήσουμε, γιατί μπήκε αμέσως στην εντατική, καθώς γεννήθηκε πρόωρα!!! Εγώ είδα μόνο τα ποδαράκια της εκείνο το βράδυ που γέννησα, με επισκληρίδιο. Την άλλη μέρα από τους πόνους δεν κατάφερα να τη δω. Είναι γνωστό πως τα δύο πρώτα 24ωρα είναι πολύ δύσκολα. Κανείς δεν σου λέει για την κατάσταση. Εσύ απλά περιμένεις και αγωνιάς! Την είδε ο μπαμπάς της, την πρώτη μέρα στο επισκεπτήριο των 12:00 και ήρθε κλαμένος. Δεν άντεξε!!!Ήταν τοσοδούλα και καλωδιωμένη παντού. Γεννήθηκε 1.750 γραμμάρια! Τη βλέπαμε να μεγαλώνει και ζούσαμε την κάθε στιγμή μαζί της. Ο μπαμπάς της πήγαινε και στα δύο επισκεπτήρια. Εγώ στο ένα, γιατί έπρεπε να βγάζω το γάλα με το θήλαστρο! Την πήραμε στην αγκαλιά μας 15 μέρες μετά... τότε άρχισα να την ταΐζω με το μπιμπερό... Μοναδικές στιγμές!!!»

-Η περίοδος του θηλασμού ήταν...

«Διαφορετική, καθώς όπως σου είπα το παιδί γεννήθηκε πρόωρα και έπινε γαλατάκι μόνο από το μπιμπερό.»

-Όταν με φώναξε μαμά ένιωσα...

«Βασίλισσα! Ένιωσα ότι ένιωθε η δική μου μάνα, που δεν μπορούσε να μου το εκφράσει, όσες φορές κι αν της επέμεινα να μου το πει... Δεν περιγράφονται τα συναισθήματα. Κληρονομούνται από μάνα σε κόρη...»

- Όταν πάτησε στα πόδια της αισθάνθηκα...

«Μου ήρθαν οι εικόνες της εντατικής, τότε που ήταν με τα σωληνάκια της και πάλευε... Πάντα αυτές οι εικόνες έρχονται στα μάτια μου, χωρίς να με ρωτάνε...Όταν την είδα να περπατά ανήμερα των Χριστουγέννων, δόξασα την Παναγία για άλλη μια φορά, που μας την έφερε στη ζωή μας και της επέτρεψε να γεννηθεί, παρά τις όποιες δυσκολίες!»

-Στα πρώτα της γενέθλια...

«Κάναμε ένα μεγάλο πάρτι, με συγγενείς και φίλους, στο σπίτι μας. Εκείνη ακόμη τα γενέθλια δεν τα αγαπά. Όποτε την πηγαίνουμε σε γενέθλια και σβήνουν κεράκια και χειροκροτούν, εκείνη κλαίει... Έτσι συνέβη και στα δικά της, αλλά μετά την τούρτα το διασκέδασε... Να δούμε στα επόμενα!»

- Η πιο όμορφη αλλά και η πιο δύσκολη στιγμή που βίωσα με την κόρη μου...

«Δεν θα 'θελα να ξεχωρίσω μια στιγμή, γιατί είναι όλες. Πάντως η πιο δύσκολη είναι η πρώτη μέρα στο σπίτι μαζί της, που έπρεπε αυτό το πλασματάκι, το δικό μας λουλουδάκι, όπως την αποκαλούσε ο μπαμπάς της καθ' όλη τη διάρκεια της θερμοκοιτίδας, να το κάνουμε μπάνιο! Νομίζαμε ότι θα μας πέσει από τα χέρια κι ας ήταν τοσοδούλα. Η επόμενη μέρα, ήταν καλύτερη...»

- Πέρασα κατάθλιψη μετά την γέννα και συμβουλεύω την κάθε γυναίκα να...

«Δεν είχα τα περιθώρια να περάσω κατάθλιψη, καθώς μ' ενδιέφερε μόνο να επιβιώσει το αγγελουδάκι μας. Στις γυναίκες που συνέβη, απλώς συνιστώ ψυχραιμία. Ξέρω πως δεν είναι μια κατάσταση που και οι ίδιες θα 'θελαν να τους συμβεί, άρα θέλει υπομονή. Όλα θα πάνε καλύτερα, από τη στιγμή που θα αγαπήσουν την εικόνα τους...»

-Η σχέση με τον άνδρα μου άλλαξε...

«Δεθήκαμε περισσότερο. Γίναμε μια γροθιά, ειλικρινά. Υπάρχει αμοιβαία εκτίμηση στη σχέση μας και αυτό είναι που μας κρατούσε κοντά, ακόμη και όταν οι προσπάθειές μας για παιδί έπεφταν στο κενό. Μαζί το παλέψαμε, μέχρι τέλους!»

-Η ζωή μου με το μωρό είναι σαν...

«Φως!!! Ήρθε πολύ φως, στο σπίτι μας πια!!!»

-Το παιδί μου, μου έμαθε...

«Πως η ζωή αξίζει, όταν κοιτάς στον καθρέφτη και δεν φοβάσαι το είδωλό σου. Συνεχίζεις να το αναγνωρίζεις...»

-Τα επόμενα σχέδια μου είναι...

«Τελείωσα το πρώτο μου μυθιστόρημα και περιμένω να εκδοθεί. Έχω το site μου entertv.gr, συνεχίζω να κάνω τα σεμινάρια τηλεόρασης στο ειδικά διαμορφωμένο πλατό που έχω στο κέντρο της Αθήνας και να είμαι σύμβουλος επικοινωνίας σε εταιρίες, διοικώντας την εταιρία ΜonitorGroup ΕΠΕ, με το σύζυγό μου. Όσο για την τηλεόραση, απέχω μέχρι την κατάλληλη πρόταση, που θα με κάνει να πω το ΝΑΙ.»