Ο προσωπικός μου...μπαμπούλας
Δεν φοβάμαι το σκοτάδι, από μωρό κοιμάμαι, μόνο στο απόλυτο σκοτάδι και ξυπνάω με το πρώτο φως που "σκάει" από στο δωμάτιό μου. Δεν φοβάμαι τον μπαμπούλα γιατί τον ξέρω προσωπικά και όχι μόνο τον ξέρω αλλά τον...ντύνω κιόλας!
Κι αυτός είναι δώρο από την προσωπική συλλογή της μαμάς μου. Μου έχει πει πως παρά τις φήμες που κυκλοφορούν εδώ και χρόνια, ο μπαμπούλας είναι στην πραγματικότητα καλός και καθόλου δεν θέλει να τρομάζει τα παιδιά και να τον φοβούνται. Μπορεί να μοιάζει με τερατάκι αλλά έχει γλυκό χαμόγελο και σύμφωνα με την ταινία του στενοχωριέται πολύ όταν τα μικρά παιδιά ουρλιάζουν από φόβο εξ' αιτίας του. Προσωπικά τον αγαπώ πολύ. Του φόρεσα μάλιστα και ένα από τα δικά μου "συλλεκτικά" κορμάκια που δηλώνουν ότι γεννήθηκα το 2011. Το διάλεξα γιατί τότε "γεννήθηκε" και η φιλία μας που νομίζω ότι θα κρατήσει χρόνια πολλά!
