Είμαι...οδηγάρα!
Βρουμ... βρουμ... βρουμ... Έτσι κάνει το αυτοκίνητο! Το ξέρω πια και το λέω κάθε φορά που πιάνω αυτοκινητάκι στο χέρι μου. Η καλύτερή μου! Ειδικά όταν βγαίνουμε για βόλτα και προλαβαίνω να ανεβώ στο μπροστινό κάθισμα του πραγματικού μεγάλου αυτοκινήτου μας!
Έχω δει πως το κάνουν. Πιάνουν το τιμόνι και το γυρνάνε μια δεξιά μια αριστερά και πατάνε κάτι πράγματα χαμηλά που εγώ δεν φτάνω ακόμα και έτσι πάει το αυτοκίνητο μπροστά ή πίσω και... βρουμ βρουμ βρουμ... φύγαμε. Προς το παρόν βέβαια εγώ μόνο την κόρνα πατάω και γελάω όταν ακούω τον θόρυβο. Και μετά μου λένε ότι πρέπει να πάω στη θέση μου και κατεβαίνω -όχι επειδή το θέλω- και μπαίνω στο πίσω κάθισμα και σκαρφαλώνω στο δικό μου καρεκλάκι και αφού με δένουν καλά καλά, φεύγουμε. Αχ, πότε θα γίνω πιο μεγάλος να φτάνω κανονικά και να με μάθουν να οδηγώ όπως κάνουν οι μεγάλοι; Έχω πολλά χρόνια μπροστά μου ε; Φτου!
