Η μεγάλη απόδραση...
Χε, χε, χε.... Τίποτα δεν με κρατάει πια. Ούτε κάγκελα, ούτε πόρτες, ούτε παρκοκρέβατα. Ήταν να μην βρω τον τρόπο να σκαρφαλώνω και να ανοίγω πόμολα. Τώρα τρέχουμε... ή μάλλον τρέχετε να με πιάσετε.
Τους ξάφνιασα όλους. Κανείς δεν περίμενε οτι θα τα κατάφερνα. Είχαν δει οτι έμπαινα άνετα αλλά αυτό γινόταν γιατί σκαρφάλωνα στον καναπέ και μετά ήταν εύκολο. Έτσι δεν περίμεναν οτι θα έβγαινα κιόλας όποτε ήθελα. Στην αρχή το έκανα κρυφά, έβγαινα όταν δεν έβλεπαν και ξαναέμπαινα πριν με πάρουν χαμπάρι. Ε, πόσο να το κρατήσω μυστικό. Ήθελα και να το παινευτώ. Τα κατάφερα!!!!! Τώρα είμαι ελεύθερος να κάνω οτι θέλω. Αρκεί βέβαια να μην με βλέπουν.
