Γιαννάκη φάε τη σκόνη μου... Η Φαίδρα είναι δική μου!
Σας είπα χθες οτι σήμερα θα σας πω περισσότερα για την Φαίδρα και κρατάω τον λόγο μου. Είμαι άντρας εγώ βλέπετε... ή τουλάχιστον θα γίνω κάποια στιγμή.
Η Φαίδρα κι εγώ έχουμε κοινή πορεία. Η μαμά μου και ο μπαμπάς της είναι χρόνια συνεργάτες και φίλοι και έμαθαν σχεδόν ταυτόχρονα πως θα γίνουν γονείς. Ήρθαμε στον κόσμο με διαφορά 25 ημερών και αν και δεν βρισκόμαστε πολύ συχνά έχουμε μια ιδιαίτερη αδυναμία ο ένας στον άλλον. Στο δικό της πάρτι πριν λίγο καιρό έβαλα τα κλάματα γιατί τρόμαξα από τον Χάρη -τον σκύλο της- κι εκείνη αμέσως με αγκάλιασε ενώ πάντα θέλει τα πράγματά μου. Την πιπίλα μου, το παγούρι μου.... πρόσφατα στο δικό μου πάρτι πια και την καρέκλα μου. Πρόβα για το μέλλον; Δεν ξέρω αλλά εγώ τα δίνω όλα, δεν με νοιάζει, εκτός από την καρέκλα μου. Αφού είχε δική της καρέκλα κι έσπρωχνε γιατί ήθελε να πάρει και την δική μου; Μεταξύ μας θα της την έδινα κι αυτήν χωρίς πρόβλημα αλλά τώρα τελευταία έμαθα οτι γυρνάει μ' έναν Γιαννάκη και συγχύστηκα λίγο. Γι' αυτό και τώρα της έκανα τον δύσκολο να μάθει. Και...τσίμπησε... Γιαννάκη φάε την σκόνη μου... Η Φαίδρα είναι δκή μου! (αρκεί να μην το μάθει ο μπαμπάς της που είναι ζόρικος, η μαμά της ξέρω οτι με συμπαθεί...)
