Κοίτα μαμά, πίνω μόνος μου!

Για μένα όμως είναι ΤΕΡΑΣΤΙΟ! Πολύ καιρό τώρα η μαμά μου προσπαθούσε να με κάνει να πιω νερό από το ποτηράκι μου αλλά εγώ δεν της έκανα το χατήρι.... Δεν ήθελα βασικά. Βολευόμουνα με το μπιμπερό και το να πιω από το ποτηράκι ήθελε προπάθεια και πέρναγα φάση... τεμπελιάς. Σήμερα είπα να της δώσω αυτήν την χαρά. Δύο λεπτά χρειάστηκαν για να καταλάβω πως πρέπει να σηκώνω το κεφάλι μου προς τα πάνω για να κάνω την διαδικασία πιο εύκολη. Και μια που το έμαθα και κάθε φορά άκουγα και... "μπράβο αγάπη μου" το παρατράβηξα λίγο και συνέχισα να το ανεβοκατεβάζω κανά τέταρτο... Πρήστηκε η κοιλιά μου από το πολύ νερό, αλλά άξιζε τον κόπο...