Ότι ανεβαίνει.... κατεβαίνει...
Έτσι λένε οι νόμοι της φύσης απ' ότι μου έχουν πει. Γιατί δεν είμαι και πολύ σίγουρος γι' αυτό. Γι αυτό και πειραματίζομαι να δω αν ισχύει.
Σίγουρα δεν κατεβαίνει μόνο του, εκτός κι αν πέσει. Κι εγώ πέφτω ακόμα αρκετά συχνά. Γι' αυτό και η μαμά με ακολουθεί σε όλα τα "επικίνδυνα" πράγματα που μου αρέσει να κάνω. Όπως να σκαρφαλώνω από το μονόζυγο προς την τσουλήθρα και όχι από την σκάλα. Πρόσφατα το κατάφερα και τώρα θέλω να το κάνω συνέχεια. Αλλά αγχώνεται... "Πρόσεχε..." μου λέει συνέχεια. Αν υποσχεθώ οτι θα προσέχω για όλη μου τη ζωή θα σταματήσεις να το λες; Βλέπω και το χέρι της που είναι πάντα λίγα εκατοστά πάνω από την πλάτη μου έτοιμο να με πιάσει αν χάσω την ισορροπία μου και αγχώνομαι κι εγώ. Άσε με θα τα καταφέρω. Κι αν πέσω απλά θα βγει αληθινό αυτό που λες... ότι ανεβαίνει, κατεβαίνει... Δεν χτυπάει όμως σίγουρα!
