Πάνω στην ελιά νιώθω ο βασιλιάς του κόσμου!
Δεν φαντάζεστε πόσο καιρό ήθελα να το κάνω αυτό. Να σκαρφαλώσω στην ελιά, όπως κάνουν τα μεγαλύτερα παιδιά και να βλέπω από ψηλά τι γίνεται.
Ακόμα βέβαια δεν μπορώ να το κάνω μόνος μου κι ας προσπαθώ κάθε, μα κάθε φορά να τα καταφέρω. Συνήθως μπουρδουκλώνομαι στις ρίζες και τα ξύλα που εξέχουν στα χαμηλά και πέφτω. Αυτό όμως δεν με σταματάει από το να προσπαθώ. Και με λίγη βοήθεια, ως και πολλή βοήθεια, πια κάθομαι στα ψηλά κλαδιά και νιώθω πως είμαι ο βασιλιάς όχι μόνο της παιδικής χαράς αλλά όλου του κόσμου! Δεν φαίνεται στο πρόσωπό μου; Φαίνεται νομίζω. Και πιο πολύ χαίρομαι που πια με αφήνουν να κρατηθώ μόνος μου πάνω στο κλαδί και αυτό το καταφέρνω χωρίς βοήθεια. Βέβαια βρίσκονται σε απόσταση αναπνοής για να με πιάσουν αλλά μέχρι τώρα δεν έχει χρειαστεί!
