Θα μιλήσω όταν θέλω να μιλήσω....
Εδώ και λίγο καιρό έχω μεγάλη πίεση... να μιλήσω. "Αγάπη μου, πες μαμά... μα-μά, ό-χι, ναι, γά-λα" και διάφορα τέτοια χαριτωμένα που πρέπει να σας ομολογήσω ότι μου σπάνε τα νεύρα λίγο.
Δεν είναι πως δεν μπορώ.... Δεν θέλω να μιλήσω ακόμα. Αφού μια χαρά με καταλαβαίνουν τις περισσότερες φορές και τον έχουμε βρει πια τον τρόπο επικοινωνίας μας, δεν καταλαβαίνω γιατί επιμένουν. Και όσο επιμένουν, τόσο κόντρα πάω κι εγώ... Το βράδυ συνήθως με πιάνει οίστρος και τους λέω διάφορα ακαταλαβίστικα για εκείνους, απόλυτα κατανοητά για μένα πράγματα. Και πρέπει να τους δείτε πως χαίρονται... Φαντάσου τι έχει να γίνει όταν αποφασίσω να τους μιλήσω κανονικά... Πάρτι θα κάνουν... Λες να τους κάνω το χατήρι; Θα το σκεφτώ πολύ σοβαρά...
