Τώρα κατάλαβα γιατί η μαμά μου ήταν τελευταία όταν φεύγαμε από το σπίτι

Πόσες φορές καθώς ετοιμάζεστε να φύγετε για μια βόλτα, για ψώνια, για μια εκδρομή ( προ κορονοϊού) δεν τρέχετε από δωμάτιο σε δωμάτιο για να τσεκάρετε αν ξεχάσατε κάτι ή ελέγχετε ξανά και ξανά την τσάντα σας για κλειδιά, πορτοφόλι και τα συναφή; Έτσι, είστε η τελευταία που βγαίνει από το σπίτι με τους υπόλοιπους να διαμαρτύρονται γιατί καθυστερείτε.

Η Emily Solberg, αναρωτιόταν κι αυτή γιατί η μαμά της έβγαινε πάντα τελευταία από το σπίτι, μέχρι που έγινε και η ίδια μητέρα και τότε κατάλαβε.

«Αναρωτιόμουν γιατί η μαμά μου ήταν πάντα η τελευταία όταν φεύγαμε όλοι μαζί από το σπίτι.

Σκέφτηκα ότι μάλλον χρειάζονταν περισσότερο χρόνο για να ετοιμαστεί.

Φαντάστηκα ότι μερικές φορές άφηνε να κάνει ορισμένα πράγματα την τελευταία στιγμή.

Είχα την υποψία ότι δεν ήθελε να βγει ατημέλητη και χρειαζόταν λίγο χρόνο για τον εαυτό της , παρόλο που δεν μπορούσα να φανταστώ γιατί μια μαμά να ενδιαφέρεται τόσο για την εξωτερική της εμφάνιση.

Μόλις όμως έγινα και η ίδια μαμά κατάλαβα το λόγο ...

Καθώς εμείς ως παιδιά τρέχαμε να βγούμε έξω παίρνοντας τα πράγματα που η μαμά είχε ετοιμάσει …

Εκείνη γέμιζε το θερμό με ζεστή σοκολάτα.

Ετοίμαζε τα μεσημεριανά μας γεύματα.

Έσβηνε τα φώτα που είχαμε αφήσει ανοιχτά.

Γέμιζε το μπολ του σκύλου.

Έπαιρνε μια εφεδρική αλλαξιά ρούχων για εμάς.

Πήγαινε στο μπάνιο – επιτέλους- μόνη τους για ένα λεπτό .

Έπαιρνε τα σκουπίδια και έβγαινε από το σπίτι αφού είχε κλειδώσει και τότε άκουγε από εμάς « έλα επιτέλους, μαμά».

Για πολύ καιρό, δεν το καταλάβαινα γιατί αργούσε. Ξεκινούσε άλλωστε την ίδια στιγμή με εμάς!

Κι έγινα κι εγώ μαμά.

Και τελικά έμαθα ότι η μαμά μου δεν ήταν τελευταία επειδή ήταν αργή, ανοργάνωτη ή επειδή ανησυχούσε για την εμφάνισή της. . .

Ήταν επειδή φρόντιζε για όλους και για όλα εκτός από τον εαυτό της.

Και αυτό ακριβώς κάνουν οι μαμάδες.»