Όλα όσα νιώθει μια γυναίκα μόλις μαθαίνει ότι απέβαλε

Η Stacey Janelle δεν άντεξε στα νέα μιας ακόμη αποτυχημένης εγκυμοσύνης. Έβαλε τα κλάματα, πήγε στο αυτοκίνητό της, φωτογραφήθηκε και έγραψε όλα εκείνα που ένιωθε και που ίσως νιώθουν όλες οι γυναίκες που προσπαθούν για ένα δεύτερο παιδί και απλά δεν μπορούν να το αποκτήσουν.

"Για ακόμη μια φορά, περπάτησα κλαίγοντας και με το κεφάλι σκυμμένο, προσπερνώντας τις έγκυες γυναίκες που περίμεναν στο δωμάτιο και έκατσα στο αυτοκίνητό μου να θρηνήσω.

Πριν πέντε εβδομάδες είδα δύο ροζ γραμμές στο τεστ εγκυμοσύνης. Χαρούμενα δάκρυα στο μπάνιο. Για πολλά χρόνια περίμενα για αυτή τη στιγμή. Αλλά την ίδια στιγμή είπα στον εαυτό μου 'Θυμήσου την τελευταία φορά. Περίπου έξι χρόνια πριν. Και τότε είχες δει ένα θετικό τεστ εγκυμοσύνης. Ποτέ δεν περίμενες να αποβάλεις. Τότε δεν υπήρξαν ξανά σημάδια. Μπορεί να συμβεί ξανά. Μην ενθουσιάζεσαι πολύ. Δεν ξέρεις πώς θα καταλήξει!'.

Για πέντε εβδομάδες προσπαθούσα να μην το σκέφτομαι, να μην σκέφτομαι το έμβρυο μέσα μου. Προσπάθησα να αγνοήσω τη ναυτία, την κούραση, την αηδία που ένιωθα για κάποια φαγητά. Αλλά όταν περιμένεις τόσο πολύ για ένα μωρό, είναι απίθανο να μην το κάνεις.

Όταν περιμένεις τόσο πολύ για ένα μωρό, είναι αδύνατο να μη το σκέφτεσαι κάθε μέρα. Έτρωγα καλά. Γυμναζόμουν όσο έπρεπε, χωρίς να το παρακάνω. Έπαιρνα τις βιταμίνες μου. Πίστευα ότι έχω κορίτσι... Ο Desmond θα γίνει ο καλύτερος αδερφός. Θα χρειαστώ μερικά καινούρια ρούχα εγκυμοσύνης. Αναρωτιέμαι πόσο διαφορετικά θα είναι τα πράγματα τώρα, εννέα χρόνια μετά.

Ίσως όμως να μην φτάσω τόσο μακριά. Δεν πρέπει να κάνω όνειρα και να ελπίζω. Ονειρεύτηκα ότι ξύπνησα σε μια λίμνη αίματος ξανά το προηγούμενο βράδι. Το πρωί αμέσως έλεγξα τα σεντόνια. Σίγουρα έχω αρχίσει και γίνομαι παρανοϊκή. Σίγουρα δεν θα χρειαστεί να περάσω ξανά μια απώλεια.

Προσπάθησα να προετοιμάσω τον εαυτό μου, αλλά δεν μπορώ να αρνηθώ την ελπίδα που ένιωσα. Να γίνω μαμά, ξανά. Να νιώσω τις κλωτσιές μέσα μου. Να κρατήσω και να θηλάσω το νεογέννητο μωρό μου ξανά.

Πίστευα ότι ήμουν εννέα εβδομάδων και πέντε ημερών. Αλλά ήμουν έξι εβδομάδων και μιας ημέρας. Αυτή τη μέρα μου είπε ο γιατρός μου ότι το έμβρυο σταμάτησε να μεγαλώνει.

Αναρωτιέμαι τι συνέβη εκείνη την ημέρα. Έκανα κάτι λάθος; Θα μπορούσα να το είχα αποτρέψει; Γιατί με πρόδωσε το σώμα μου; Τι μπορώ να κάνω διαφορετικά την άλλη φορά; Θα συμβεί ξανά; Θέλω να προσπαθήσω για κόμη μια φορά; Γιατί δεν θέλω να περάσω ξανά τα ίδια. Δεν το αντέχω. Απλά δεν μπορώ ότι μπορώ να το κάνω!".