Γι' αυτό πρέπει να σταματήσετε να ρωτάτε τους άλλους "πότε θα κάνεις παιδιά;"

Μπορεί να φαίνεται αθώο ένα σχόλιο "Και για πότε με το καλό θα βάλετε μπροστά για κανά παιδάκι;", αλλά στα ζευγάρια που παλεύουν με την υπογονιμότητα, αυτό το σχόλιο προκαλεί πόνο και ντροπή.

Και αυτό γιατί ποτέ δεν ξέρεις τι περνά ο άλλος.

Και αν μια γυναίκα απαντήσει:

-απλά απολαμβάνουμε τον γάμο μας
-έχουμε κάποια ταξίδια να κάνουμε πρώτα
-απλά αφοσιώνομαι στην καριέρα μου αυτή την στιγμή...

... μπορεί να εννοεί "απλά αντιμετωπίζουμε πρόβλημα και δεν μπορώ να μείνω έγκυος" ή "είχα μια πρόσφατη αποβολή" ή ίσως να υπάρχουν ακόμη και πιο δύσκολοι λόγοι που δεν μπορεί να εξηγήσει κανείς και δεν είναι δουλειά κανενός.

Γι' αυτό το λόγο έγινε viral το post της Adele Barbaro στο Facebook. Μέσα από το μήνυμά της εξηγεί το πώς νιώθουν τα ζευγάρια όταν γνωστοί και άγνωστοι, αναρωτιούνται γιατί δεν κάνουν ένα παιδί.

"Αυτοί ήταν μερικοί από τους λόγους που ανέφερα κάθε φορά που κάποιος με ρωτούσε γιατί δεν κάνω παιδιά. Δεν το έκανα πάντα με ευχαρίστηση. Γι' αυτό και μια μέρα απάντησα με νεύρα "Δεν είναι τόσο εύκολο, ξέρεις"... εκείνο το πρωί αξίζει να αναφέρω ότι για ακόμη μια φορά μου είχε έρθει ξανά η περίοδος.

Μου έλεγαν ότι δεν θα είμαι νέα για πάντα, ότι το βιολογικό μου ρολόι χτυπάει και πιστέψτε με, το γνώριζα. Απλά δεν χρειαζόταν να το ακούω από τους άλλους γύρω μου.

Η σύλληψη ενός παιδιού δεν είναι εύκολη, εκτός και αν είσαι 17 χρονών και συμβεί ξαφνικά. Οι πιθανότητες σύλληψης και διατήρησης μιας εγκυμοσύνης είναι στην πραγματικότητα αρκετά δύσκολη, και ακόμη πιο δύσκολη την κάνουν καταστάσεις όπως οι πολυκυστικές ωοθήκες, η ενδομητρίωση κ.λπ. κ.λπ. Και εγώ άνηκα σε αυτές τις περιπτώσεις...

Θυμάμαι αμυδρά εκείνη την ημέρα. Έπρεπε να πάω για δουλειά μετά το ραντεβού που είχα με τον γιατρό μου και πίστευα ότι αυτό (η υπογονιμότητα) ήταν γραμμένο για εμένα. Όχι παιδιά. Ο άνδρας μου πάντα μου έλεγε ότι έπρεπε να κάνουμε τις θεραπείες που μας συνέστηναν και ότι τίποτε δεν τελείωσε ακόμη. Μάλιστα είχα συζητήσει και το ενδεχόμενο να υιοθετήσουμε ένα παιδί. Αλλά μας είχαν πει ότι θα έπρεπε να περιμένουμε πολύ καιρό αν το αποφασίζαμε.

Η εξωσωματική γονιμοποίηση δεν υποφέρεται. Είναι το πιο χρονοβόρο, επεμβατικό, ακριβό και συναισθηματικά επώδυνο τρενάκι που έχω βρεθεί. Στην πραγματικότητα με λύγισε. Επένδυσα τόσα πολλά σε αυτή τη διαδικασία, οικονομικά και συναισθηματικά που κατανάλωνε κάθε σκέψη μου.

Όταν δυσκολεύεσαι να συλλάβεις, όλοι γύρω σου σου ανακοινώνουν ότι περιμένουν παιδί. Μοιάζει εύκολο να χαρείς για αυτούς στην αρχή αλλά αυτό το γενναίο πρόσωπο στη συνέχεια καταρρέει. Μάλιστα σταμάτησα να πηγαίνω σε συναντήσεις με φίλους, γενέθλια και αυτό γιατί ήταν επώδυνο για εμένα. Έγινα αρκετά σκληρή, απελπισμένη και έπεσα σε κατάθλιψη.

Αλλά έναν χρόνο αργότερα, που σηκώθηκα να πάω για δουλειά έκανα ένα γρήγορο τεστ και περίμενα το ίδιο αρνητικό αποτέλεσμα. Σκαρφάλωσα στο κρεβάτι, δίπλα στον άνδρα μου. Με αγκάλιασε και με ρώτησε. "Είσαι έγκυος, έτσι δεν είναι;". Ήμουν. Δεν χρειαζόταν να πω τίποτα. Το πρόσωπό μου τα έλεγε όλα. Ήμασταν από τους τυχερούς.

Αλλά πολλά ζευγάρια προσπαθούν για χρόνια. Κάποιοι ποτέ δεν τα καταφέρνουν και η καρδιά μου είναι κοντά τους. Τι γίνεται όμως με τα ζευγάρια που δεν θέλουν παιδιά; Ή τα ζευγάρια που έχουν κάνει ένα παιδί και δεν αντέχουν οικονομικά να κάνουν ένα δεύτερο παιδί; Ή με εκείνα τα ζευγάρια που έχουν χάσει κάποιο παιδί;

Ακόμη και αν κάναμε εξωσωματική γονιμοποίηση και παλέψαμε σκληρά για να αποκτήσουμε τον μικρό μας Harvey... σύντομα μας ρώτησαν πότε θα βάλουμε μπροστά για το δεύτερο παιδί! Και τώρα που έχουμε δύο υπέροχα παιδιά και νιώθουμε την οικογένειά μας ολοκληρωμένη, η ερώτηση για τρίτο παιδί ακόμη μας γίνεται...

Έτσι την επόμενη φορά που θα ξεστομίσετε ένα σχόλιο σε ένα νιόπαντρο ζευγάρι ή σε ένα ζευγάρι που είναι παντρεμένο δέκα χρόνια, να σκεφτείτε πρώτα. Μην τους ρωτάτε γιατί δεν κάνουν παιδιά. Ποτέ δεν ξέρετε τι περνάνε και τι αντιμετωπίζουν".