Ο παππούς μου ήταν το Πάσχα μου και θα θυμάμαι πάντα όσα τον ξεχώριζαν

Δεν τον κάνουν μόνο οι εξοχές και οι σούβλες με το αρνί το Πάσχα. Οι άνθρωποι το κάνουν, εκείνοι που θα τους θυμάσαι πάντα.

Πάσχα στο χωριό: Αυτή η φράση- όνειρο τα τελευταία δύο χρόνια, για μένα ήταν μονόδρομος όσο ήμουν παιδί. Οι δρόμοι έδειχναν Μεσολόγγι και το Πάσχα στον παππού μου και τη γιαγιά μου ήταν πηγή χαράς και ξεγνοιασιάς οικογενειακώς.

Η γιαγιά μου- έχω και το όνομά της – πάντα μου είχε αδυναμία αλλά ο παππούς μου ήταν χαρακτήρας τέτοιος που μόνο όταν μεγάλωσα κατάλαβα στην πλήρη του διάσταση. Ο παππούς μου είναι για εμένα όμως σήμερα, η πλειοψηφία των αναμνήσεων μου από το Πάσχα ως παιδί.

O επιτάφιος: Πόσους κανόνες μπορεί να ακολουθήσει ένα παιδί στην περιφορά του επιτάφιου; Όσους του βάλει ο παππούς. Ο παππούς μου φρόντιζε κάθε μα κάθε χρόνο να μας εξηγεί τη σημασία που έχουν τα τροπάρια, πότε και γιατί βγαίνει ο επιτάφιος από τον ναό και γιατί πρέπει πάντα μα πάντα να επιστρέφουμε μαζί του στην εκκλησία.

Ο Ιησούς από τη Ναζαρέτ: Τα απογεύματα που η τηλεόραση έπαιζε τον Ιησού από τη Ναζαρέτ, η στιγμή ήταν ιερή. Ο παππούς με τη γιαγιά έπαιρναν θέση μπροστά στην οθόνη κι εγώ χαλούσα τον κόσμο. Η γιαγιά μου δεν ήξερε γράμματα. Ήταν φυσικό για εμένα τότε να θεωρώ τρομερό σπάσιμο την ανάγνωση των φράσεων από τον παππού προς την γιαγιά. Σήμερα, μπορώ να κατανοήσω τη μέγιστη εκδήλωση αγάπης προς τον άνθρωπό σου που δεν μπορεί να καταλάβει ούτε τη γλώσσα που ακούει, ούτε κι εκείνη που βλέπει.

Η νηστεία μας: Δεν θέλει πολλά πράγματα η νηστεία της Μεγάλης Εβδομάδας. Αυτό έλεγε ο παππούς: φρέσκα κρεμμύδια στη σαλάτα, πατάτες βραστές ολόκληρες με τη φλούδα και μακαρόνια με λίγο πελτέ και 3-4 κεφάλια γαρύφαλλου.

Το Μεγάλο Σάββατο: Δύο πράγματα θυμάμαι την ώρα του Χριστός Ανέστη. Να είμαστε μαζί όλη η οικογένεια και ο παππούς να μας φέρνει το Άγιο Φως, πρώτα στα παιδιά και μετά στους υπόλοιπους. Άντε και το κερί στα πάντα καινούργια μου παπούτσια!

Η Λαμπρή: Όσο εμείς αλωνίζαμε μετά το τραπέζι του Μεγάλου Σαββάτου, ο παππούς έφτιαχνε το κοκορέτσι, κρέμαγε το αρνί και μας έλεγε να πέσουμε για ύπνο. Η σημασία του να είσαι ξύπνιος από νωρίς στο σούβλισμα του αρνιού, έγινε κατανοητή όταν μεγαλώνοντας πια, απολάμβανα κοκορετσάκι από τη φωτιά και μακαρονόπιτα.