Μια συγγνώμη σε όλες τις μαμάδες που έκρινα πριν γίνω μαμά

Σε όλες τις μητέρες που έκρινα πριν γίνω η ίδια μητέρα, συγγνώμη! Νόμιζα ότι ήξερα αλλά τώρα ξέρω περισσότερα.

Στη μητέρα που μιλούσε στο τηλέφωνο μπροστά στα παιδιά της για μερικά λεπτά, ενώ είχε τα χέρια της ελεύθερα και τα παιδιά της γκρίνιαζαν για φαγητό, συγγνώμη. Δεν είχα συνειδητοποιήσει πόσα πέρασες για να φτάσεις σε αυτό το σημείο.

Πόσο ήθελες να ξεφύγεις για ένα λεπτό. Ότι δεν μπορούσες να διαφύγεις από το ρόλο της μαμάς τις τελευταίες πέντε ώρες, 24 ώρες, 48 ώρες. Συνειδητοποίησα ότι απλά ήθελες ένα διάλειμμα. Και το τηλέφωνο ήταν το διάλειμμά σου.

Στη μητέρα στη μέση του εμπορικού καταστήματος με το νηπιάκι που γκρίνιαζε στο ένα χέρι και με το άλλο που έσπρωχνε το καρότσι, συγγνώμη. Δεν είχα συνειδητοποιήσει πόσο αγχωτικό ήταν όλο αυτό για εσένα. Πόση ντροπή μπορεί να ένιωθες, παρά το γεγονός ότι υπενθύμιζες στον εαυτό σου να μην νιώθεις ντροπή.

Πόση προσπάθεια χρειάστηκε από την πλευρά σου να πας για ψώνια να αγοράσεις κάτι για εκείνα, να γεμίσεις το καρότσι και να καταλήξεις να φύγεις χωρίς να πάρεις τίποτα τελικά. Συνειδητοποίησα ότι ήταν κάτι που δεν μπορούσες να ελέγξεις. Τίποτε δεν μπορείς να ελέγξεις όταν έχεις να κάνεις με μικρά παιδιά, έτσι δεν είναι;

Στη μητέρα που γύρισε αργά, που άφησε ό,τι έκανε νωρίτερα, που παράτησε τον καφέ της, που δεν πρόλαβε να φάει το muffin της, συγγνώμη. Δεν είχα καταλάβει πώς μπορεί να ένιωθες εκείνη τη στιγμή ή πόσο άσχημα συμπεριφέρεσαι στον εαυτό σου κάποιες φορές απλά και μόνο για να μην απογοητεύσεις τους άλλους.

Συνειδητοποίησα ότι είσαι μια σούπερ γυναίκα που προσπαθεί να κάνει τα πάντα. Αλλά να θυμάσαι ότι είσαι άνθρωπος, επίσης.

Στη μητέρα που περίμενε να πάρει γεύμα fast food στα παιδιά της και υποσχέθηκε στον εαυτό της έναν καφέ, πριν φάει μαζί με τα παιδιά στο φαγητό, συγγνώμη.

Δεν είχα καταλάβει ότι αν διαλέξεις μια μέρα την εύκολη λύση, θα κερδίσεις λίγο χρόνο μέσα σε αυτή. Ή πόσο δύσκολο είναι να απολαύσεις έναν καφέ με την ησυχία σου μέσα στην μέρα. Αντιλαμβάνομαι μέρα με τη μέρα πόσο δύσκολο είναι αυτό κα πόσο εύκολο το έκανες εσύ να μοιάζει.

Στη μητέρα που έδωσε στα παιδιά της τάμπλετ ενώ δεν έκανε τίποτε απολύτως ή που τα αγνοούσε που φώναζαν, ή δεν μάζευε τον χαμό στο σπίτι ή που δεν έκανε ό,τι έπρεπε να κάνει, συγγνώμη.

Δεν είχα αντιληφθεί πόσα έκανες και κάνεις γι' αυτά και πόσα πράγματα θυσίαζες. Ότι πέρασε μια εβδομάδα χωρίς να κάνεις τίποτε απολύτως για τον εαυτό σου. Ότι ίσως να μην θυμάσαι πότε ήταν η τελευταία φορά που αγόρασες κάτι για εσένα.

Συνειδητοποιώ την αξία σου τώρα. Ότι αξίζεις πολλά περισσότερα από εκείνες τις στιγμές που δεν μπορούσες να βρεις για να αφιερώσεις στον εαυτό σου.

Στη μητέρα που θηλάζει το μωρό της στην παραλία, στο πάρκο, που το δέρμα της φαίνεται και η ντροπή της κρύβεται, συγγνώμη.

Δεν είχα συνειδητοποιήσει πόσο ανακουφιζόταν το μωρό σου όταν το είχες στην αγκαλιά σου και το στήθος σου. Πόσο κουράγιο θέλει αλήθεια αυτό;

Πόσες άλλες μαμάδες κρύφτηκαν στις τουαλέτες για να ταΐσουν τα μωρά τους;

Στις μαμάδες που επισκέφθηκα στα ακατάστατα σπίτια τους, συγγνώμη. Δεν είχα καταλάβει τι γινόταν όταν έκλεινε η πόρτα πίσω. Δεν ήξερα πόση αγάπη και πόσα παιχνίδια έκρυβε αυτή η ακαταστασία ή πόσες δυνάμεις χρειαζόντουσαν για να μπουν τα πάντα σε μια σειρά;

Συνειδητοποιώ ότι ήσασταν απασχολημένες αγαπώντας τα παιδιά σας. Και ότι πάντα θα είναι το πιο σημαντικό πράγμα στη ζωή σας.

Σε όλες τις μαμάδες που έκρινα πριν γίνω και η ίδια μητέρα, συγγνώμη που δεν σας είχα δεί. Αλλά σας βλέπω τώρα. Επειδή είμαι εγώ μαμά.

_{πηγή: Emma Heaphy - @wordsof_emmaheaphy}