"Ένα σημάδι για κάθε ανάσα που πήρες"

Καθημερινά, βλέπω μπροστά μου στα social media γυναίκες που προσπαθούν να κρύψουν τις ατέλειές τους πίσω από φίλτρα και ψεύτικες καθημερινότητες και γυναίκες που δείχνουν τον εαυτό τους έτσι όπως πραγματικά είναι μετά την εγκυμοσύνη, θέλοντας να παρακινήσουν και να εμπνεύσουν και άλλες γυναίκες, να δείξουν την πραγματική τους εικόνα, αγαπόντας τη όμως πρώτα.

Αγαπόντας κάθε ραγάδα και κάθε σημάδι που απέκτησαν μετά την εγκυμοσύνη τους. Αγαπόντας το σώμα τους που κατάφερε πολλά είτε για μια φορά, είτε για δύο, είτε για τρεις, είτε για περισσότερες.

Αυτό το σώμα που κάποιες ταλαιπωρούν μέσα από εξαντλητικές δίαιτες ή εξαντλητική και συνεχή γυμναστική.

Χθες βράδυ παρατηρούσα τους πλαδαρούς μου γοφούς. Γοφοί που από μακριά μοιάζουν λείοι και αψεγάδιαστοι και που αν δεις από κοντά έχουν κυτταρίτιδα και ραγάδες. Μικρές αχνές χαραγμένες γραμμές που μοιάζουν με κύματα σε μια ήσυχη θάλασσα. Κι όμως, αυτές οι ραγάδες έχουν να μου θυμίζουν την όμορφη περίοδο της εγκυμοσύνης μου. Κάθε στιγμή και κάθε λεπτό που μεγάλωνε η κοιλιά μου και που ξεχείλωναν τα πόδια μου.

Ένα σημάδι για κάθε ανάσα που πήρε η κόρη μου.

Ένα σημάδι για κάθε βλεφάρισμα και κάθε μικρό χασμουρητό της.

Ένα σημάδι για κάθε φορά που ρούφηξε τον αντίχειρά της, που κούνησε τα χεράκια της, που έκλεισε τα ματάκια της και κοιμήθηκε μέσα στο απόλυτο σκοτάδι.

Ένα σημάδι για κάθε φορά που είχε λόξιγκα.

Ένα σημάδι για κάθε όνειρο που ονειρεύτηκε όταν ήταν μέσα στην κοιλιά μου.

Κάποιοι ίσως να πουν ότι το σώμα μου είναι άσχημο, ότι είναι πλαδαρό, ότι έχει ραγάδες, ότι είναι αγύμναστο, αλλά δεν με νοιάζει. Ήταν το σπίτι της κόρη μου για εννέα μήνες. Ήταν ο χώρος που μεγάλωσε.

Το κορμί που αγκάλιαζα και χάιδευα μέχρι να την πάρω στα χέρια μου.

Δείτε τα σημάδια σας, παρατηρήστε τα, χαϊδέψτε τα, αγκαλιάστε τα και θα ανακαλύψετε ότι κάθε σημάδι, θα σας θυμίζει και κάτι από την εγκυμοσύνη σας και αργότερα από το πώς μεγάλωνε (ή μεγαλώνει) το παιδί σας.