Τα παιδιά σας είναι τυχερά που σας έχουν

"Τα παιδιά σας είναι τυχερά που σας έχουν"...

Αυτές ήταν οι λέξεις που μου είπαν και που δεν γνώριζα ότι χρειαζόμουν να τις ακούσω.

Οι λέξεις που μου θύμισαν ότι είμαι ό,τι χρειάζονται, ότι είμαι περισσότερα από όσα πιστεύω ότι είμαι, ότι είμαι αρκετή.

Πάντα λέω στον εαυτό μου, πόσο τυχερή είμαι που είμαι η μαμά τους. Επειδή είμαι. Νιώθω ότι είμαι η πιο τυχερή γυναίκα σε τούτο τον πλανήτη.

Αλλά μερικές φορές, αυτό το απέραντο αίσθημα τύχης και ευγνωμοσύνης που έχω για αυτά, με καταβροχθίζει.

Έχω τεράστιες προσδοκίες από τον εαυτό μου γι' αυτά.

Ο πήχης είναι πάντα τόσο ψηλά, αν και σπάνια το παραδέχομαι στον εαυτό μου.

Έτσι κάθε μέρα, στιγμές μέσα στην ημέρα, αλλά συγκεκριμένα στο τέλος αυτής, νιώθω ότι δεν το φτάνω. Αυτό το ανέφικτο όριο. Αυτή την υπερβολικά τοποθετημένη ψηλά μπάρα.

Την έχετε νιώσει σίγουρα και εσείς... Αυτή την απερίγραπτη πίεση για να είσαι μια τέλεια μητέρα -όπως και αν μεταφράσει κανείς τη λέξη "τέλεια"- και όχι μια μη τέλεια μητέρα που αγαπά τα παιδιά της τέλεια.

Αυτές τις στιγμές, θυμίζω στον εαυτό μου τις μέρες που χρειάστηκε να λείψω από κοντά τους. Τις μέρες που δεν τους διάβασα αρκετά βιβλία. Τις μέρες που περάσαμε πολύ χρόνο μπροστά από μια οθόνη. Τις μέρες που δεν παίξαμε πολλά παιχνίδια μαζί. Και ας μην ξεχάσω τα τοστ που έχω φτιάξει για μεσημεριανό.

Αλλά τι γίνεται με τα άλλα; Εκείνα τα πράγματα που με κάνουν τέλεια; Τα πρωινά χουζούρια στο κρεβάτι ή τις αμέτρητες ώρες αγάπης και φροντίδας που τους έδωσα; Τα γέλια, τα χαμόγελα και τα γαργαλητά; Τις μέρες που τρέχουν πίσω μου ακόμη και στην τουαλέτα; Τα βραδινά φιλάκια; Ή τα πράγματα που έχω χάσει επειδή πάντα έβαζα και βάζω πρώτα εκείνα;

Αυτά και ακόμη περισσότερα πράγματα, που συνήθως δεν φαίνονται και είναι κρυμμένα, που συνήθως βρίσκονται στο σκοτάδι καταχωνιασμένα, είναι εκείνα που μας κάνουν ξεχωριστές και τέλειες εμάς τις μαμάδες.

Είναι εκείνα που μας κάνουν απαραίτητες στα παιδιά μας. Και εκείνες που κάνουν τα παιδιά μας τυχερά που μας έχουν στις ζωές τους.