Μαμά με νεογέννητο; Σε βλέπω, σε νιώθω και έχω κάτι να σου πω

Σε βλέπω μαμά, καθώς κάθεσαι εκεί με μάτια κουρασμένα και ανακατεμένα μαλλιά.

Σε βλέπω μαμά. Μην προσπαθείς να κρυφτείς. Σε βλέπω που προσπαθείς. Σε βλέπω που παλεύεις. Βλέπω το πρόσωπό σου.

Σε βλέπω μαμά. Πραγματικά σε βλέπω. Βλέπω τον κόπωση, την κούραση, την εξάντληση και την απόγνωση στα μάτια σου.

Κάθε μέρα είναι γεμάτη άγχος και φόβους. Και κάθε φορά που σε σκέφτομαι, δακρύζω. Όχι από λύπη αλλά από νοσταλγία.

Σε βλέπω μαμά. Σε εσένα βλέπω εμένα. Κάθε κομμάτι μου. Κάθε μου σκέψη. Κάθε μου αντίδραση.

Αλλά μαμά, πρέπει να ξέρεις... ότι βλέπω και κάτι ακόμη. Μια δύναμη. Μια δύναμη που είχα και εγώ.

Μπορεί να μην το νιώθεις τώρα γιατί από το μυαλό σου περνούν άλλα πράγματα. Οι δυσκολίες και όλα αυτά τα πρωτόγνωρα για εσένα πράγματα και συναισθήματα. Αυτές οι δύσκολες μέρες που ξημερώνουν κάθε φορά.

Αλλά είσαι τέλεια. Είσαι τέλεια όπως είσαι. Η αγάπη σου για το παιδί σου ή τα παιδιά σου... αυτή θα σε οδηγήσει. Αυτή θα σε πάει μακριά.

Και ξέρεις κάτι; Καθώς θα κοιτάς πίσω και θα αναπολείς εκείνες τις μέρες. Εκείνες τις δύσκολες μέρες, θα τις αναπολείς με αγάπη. Νοσταλγία και δάκρυα στα μάτια. Όπως συμβαίνει με εμένα τώρα.

Κάθε φορά που θέλω να αντλήσω από κάπου δύναμη σκέφτομαι την ημέρα του τοκετού, το βλέμμα της νεογέννητης κόρης μου, εκείνα τα μάτια που έμοιαζαν με μαύρα κουμπάκια. Σκέφτομαι τις μέρες που ήταν μωρό, που χαμογέλαγε, που είπε την πρώτη της λέξη, που έβγαλε το πρώτο της δόντι. Όλα εκείνα που έκαναν τις πρώτες μέρες και τους πρώτους μήνες δύσκολους για εμένα.

Μην τα παρατάς. Έχεις δύναμη μέσα σου. Οι μέρες που θα έρθουν μεγαλώνοντας το παιδί σου ή τα παιδιά σου, θα δεις ότι θα είναι οι πιο όμορφες.