H μητέρα μου είναι καλύτερη γιαγιά απ΄ ότι μάνα και χαίρομαι γι’ αυτό

«Θα έκανα τα πάντα για σένα μωρό μου », ακούω τη μαμά μου να λέει στον γιο μου όταν της ζήτησε να παίξουν «αυτοκινητάκια» για τρίτη φορά σήμερα. Χαμογελάω βλέποντας το πρόσωπο του παιδιού μου να λάμπει από χαρά.

Μεγαλώνει, έχοντας στο πλερό του τη γιαγιά που πρέπει να έχει κάθε παιδί.

Μια γιαγιά που είναι έτοιμη για νέες περιπέτειες, που θέλει να ικανοποιήσει κάθε επιθυμία του εγγονού της, που του δίνει κρυφά μπισκότα και τον κλείνει στην τεράστια, ζεστή αγκαλιά της.

Η καρδιά μου φουσκώνει από αγάπη και χαρά βλέποντας όλα αυτά να συμβαίνουν.

Ο άντρας μου έρχεται να σταθεί δίπλα μου και μου χαμογελά. Γνωρίζει ότι όσο χαρά νιώθω για το παιδί μα, τόσο λυπάμαι για τον εαυτό μου.

Για το κοριτσάκι που δεν ήθελε τίποτα άλλο παρά την προσοχή της μητέρας του και δεν την είχε ποτέ με τον τρόπο που τη χρειαζόταν. Όχι, όπως την απολαμβάνει το παιδί μου αυτή τη στιγμή.

Και κάθε φορά που κάνει κάτι μικρό όπως να ξαπλώμει στο πάτωμα και να παίζει με το παιδί μου, η καρδιά μου πονάει λίγο για εκείνο το κοριτσάκι που το μόνο που ήθελε ήταν να παίξει μαζί με τη μαμά του.

Θα πρέπει να διευκρινίσω κάτι: Αν υπήρχε μια κλίμακα που να ζύγιζε τα καλά και τα κακά της μητέρας μου, νομίζω ότι τα καλά θα υπερτερούσαν.

Είναι αμέτρητες οι φορές που ήταν εκεί για μένα και την οικογένειά μου. Αλλά τα «χτυπήματα» στη σχέση μας είναι μεγάλα. Και ειλικρινά κουβαλώ ένα μεγάλο πόνο στην καρδιά μου από την παιδική μου ηλικία μέχρι σήμερα.

Όσο αγαπησιάρικη μπορεί να είναι, ειδικά τώρα, πάντα ένιωθα ότι της ήμουν ενοχλητική ως παιδί.

Δεν θυμάμαι να παίζουμε μαζί. Πηγαίναμε βόλτες σε καταστήματα, στη βιβλιοθήκη αλλά αλλά κατά τη διάρκεια της ημέρας δεν έπρεπε να την ενοχλήσω.

Ήταν πάντα «απασχολημένη», καθάριζε ή μαγείρευε.

Θα έκανα ό, τι μπορούσα για να είμαι χρήσιμη ή να μείνω τελείως μακριά της, ειδικά όταν η μητέρα μου ήταν αναστατωμένη.

Θυμάμαι μια φορά έριξα ένα ολόκληρο κουτί δημητριακών στην κουζίνα προσπαθώντας να φτιάξω το δικό μου πρωινό. Όταν με είδε να προσπαθώ να τα μαζέψω μου είπε να φύγω φωνάζοντας δυνατά πόσο δύσκολη της έκανα τη ζωή και πόσο θα ήθελε να την αφήναμε ήσυχη. Στη συνέχεια, δεν μίλησε μαζί μου για τρεις ημέρες. Αυτός ήταν ο δικός της τρόπος : η αθόρυβη μεταχείριση.

Ο πατέρας μου ήταν αυτός που «ασχολήθηκε» μαζί μου στην πλειοψηφία των παιδικών μου χρόνων. Ήταν εκείνος με τον οποίο έπαιζα για ώρες, που με πήγαινε στην πισίνα, που έφτιαχνε κάστρα στην άμμο μαζί μου.

Δεν μπορώ να θυμηθώ τη μητέρα μου να κάνει κάτι μαζί μου χωρίς να αποσκοπεί σε κάτι.

Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να απομακρυνθώ από εκείνη (…)

Το να είσαι παρών με το παιδί σου είναι… δύσκολο. Χρειάζεται να βρίσκεις χρόνο για είσαι μαζί του και να του δείχνεις ότι το νοιάζεσαι.

Αλλά η μητέρα μου ακόμα και όταν ήταν μαζί μου, δεν ήταν πραγματικά εκεί . Με τάιζε, με έντυνε αλλά έχανε όλες τις ευκαιρίες για να συνδεθεί πραγματικά μαζί μου.

Δεν μπορώ να θυμηθώ ούτε μια ανάμνηση από εμάς να παίζαμε ή χαλαρώνουμε όπως εγώ θα ήθελα.

Προσπαθούσα πάντα να την κάνω ευτυχισμένη όμως δεν συνέβαινε κι αυτό από την πλευρά της.

Έχει αλλάξει πολύ τον τρόπο που αλληλοεπιδρά με το παιδί μου.

Η μητέρα μου τώρα παίζει μαζί του στο πάτωμα. Κάθεται δίπλα στην πισίνα και του μιλάει όταν κολυμπάει. Ποζάρει ακόμη και σε φωτογραφίες. Και είμαι χαρούμενος γι 'αυτήν που έχει την ευκαιρία να καλλιεργήσει αυτή τη σχέση και δεν υπάρχει περίπτωση να παρέμβω με οποιοδήποτε τρόπο.

Δεν μπορώ παρά να νιώθω θλίψη για τον εαυτό μου, για το κοριτσάκι που μεγάλωσε με τεράστιο άγχος. Για το κοριτσάκι που περνούσε ώρες μόνο του με τα βιβλία και τα παιχνίδια του, ευχόμενο να έρθει η μαμά του και να το αγκαλιάσει.

Ενώ είμαι τόσο χαρούμενη που το παιδί μου που δεν θα μάθει ποτέ πώς είναι αυτό το συναίσθημα που ένιωσα εγώ…

Το να τη βλέπω με το παιδί μου είναι σαν να βλέπω μια εντελώς διαφορετική γυναίκα και είμαι τόσο χαρούμενη για αυτό.

Το παιδί μου βγάζει το καλύτερο σε όλους μας και όσον αφορά τη μητέρα μου, πραγματικά λάμπει όταν είναι μαζί του. Μου αρέσει που ξύπνησε μέσα της το παιχνιδιάρικο πνεύμα της και ότι έστω και αργά μπορεί να εκτιμήσει αυτές τις μικρές στιγμές διασκέδασης.

Όσο κι αν λυπάμαι για τον εαυτό μου, είμαι τόσο ενθουσιασμένη για τους δυο τους. Είναι σαν να βλέπεις κάποιον να ξαναγεννιέται. Είμαι τόσο τυχερή που το παιδί μου περιβάλλεται από αυτού του είδους την αγάπη.

Η μητέρα μου μπορεί να ξεκινά ένα νέο μονοπάτι ως γιαγιά, και εγώ σίγουρα ως μαμά. Το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να προχωρήσω και ευτυχώς το παιδί μου θα αποκομίσει τα οφέλη αυτής της σχέσης που θα τον συντροφεύουν για τα επόμενα χρόνια.