Αν ακούσω για ακόμη μια φορά τη λέξη "μαμά" το κεφάλι μου θα εκραγεί

Η μέρα σήμερα ήταν πραγματικά σκληρή. Βρισκόμαστε στην 5η μέρα που δεν έχουμε βγει από το σπίτι και όλοι έχουμε φτάσει στα όριά μας. Αυτό που είναι ακόμη πιο δύσκολο είναι ότι τα κορίτσια είναι καλύτερα και εγώ χειρότερα. Και όλες ξέρουμε ότι οι μαμάδες δεν έχουν δικαίωμα να είναι χάλια.

Σήμερα είμαι χάλια.
Το κεφάλι μου νιώθω ότι θα εκραγεί.
Πονάω από τον πολύ βήχα.
Είμαι χάλια.
Αν ακούσω ακόμη μια φορά τη λέξη "μαμά" τα αφτιά μου θα ματώσουν.

Φώναξα, έπειτα έκλαψα επειδή φώναξα.
Είδαν πολύ τηλεόραση. Τις άφησαν να φάνε ό,τι ήθελαν.

Δεν ξέρω αν πρόκειται για επιλόχειο κατάθλιψη, για ορμόνες ή το γεγονός ότι είμαι άρρωστη ή ότι δεν έμεινα μόνη ούτε ένα λεπτό εδώ και πέντε μέρες. Ίσως φταίνε όλα αυτά που αναφέρω.

Είμαι η πρώτη που λέω στις μαμάδες να είναι ευγενικές με τους εαυτούς τους, να κάνουν ένα διάλειμμα όταν το χρειάζονται αλλά στην πραγματικότητα δεν έχουμε αυτή την πολυτέλεια.

Δεν υπάρχει αυτό το "έχεις μαμά!" ή "κάνε υπομονή θα περάσει και αυτό!". Κάποιες φορές εγώ/εσείς πρέπει να ακούσουμε και αυτό "αυτό είναι πολύ δύσκολο και θα τα καταφέρουμε στο τέλος". Κάποιες φορές γνωρίζοντας άλλες μαμάδες περνούν τα ίδια με εμάς, βοηθάει.

Έτσι, αν νιώθετε χάλια, σας βλέπω. Σας νιώθω.

_{πηγή: Twins + two motherhood journey}