Όταν γίνεσαι γονιός μετά από τη δύσκολη μάχη με την υπογονιμότητα

«Η πρώτη μου εγκυμοσύνη ήρθε μετά από 13 μήνες αρνητικών τεστ εγκυμοσύνης, κάμποσες αγωγές με φάρμακα και αφού ανακάλυψα ότι είχα μπόλικες κύστες στις ωοθήκες μου σε μέγεθος φρούτων. Είδα τις δύο γραμμές στο τεστ εγκυμοσύνης μόλις δύο μέρες μετά την πρώτη επίσκεψή μας σε έναν ειδικό γονιμότητας. Δυστυχώς η πρώτη αυτή εγκυμοσύνη κατέληξε σε αποβολή.

Από εκείνο το σημείο κι έπειτα, τόσο εγώ όσο και ο σύζυγός μου ξεκινήσαμε τις εξετάσεις, τα συμπληρώματα και τις ενέσεις με ορμόνες, με την ελπίδα να μείνω ξανά έγκυος και να αποκτήσουμε ένα παιδί. Μόλις είχαμε όλα τα αποτελέσματα στα χέρια μας, ο γιατρός μας, μας έδωσε 1 με 2% πιθανότητες να συλλάβω φυσικά και 35% πιθανότητες με εξωσωματική γονιμοποίηση. Και το κερασάκι στην τούρτα; Διαγνώσθηκα με μειωμένο απόθεμα ωοθηκών, το οποίο σήμαινε ότι δεν είχα πολλά ωάρια.

Όλες οι πιθανότητες ήταν εναντίον μας. Μείναμε όμως αισιόδοξοι, δεδομένου ότι είχα ήδη μείνει μία φορά έγκυος.

Περίπου ενάμιση χρόνο μετά, τα καταφέραμε: δύο δυνατοί χτύποι καρδιάς στον υπέρηχο επιβεβαίωσαν ότι ήμουν έγκυος σε δίδυμα. Μπορεί να νομίζατε ότι τότε ηρέμησα, όμως ανησυχούσα κάθε στιγμή. Το διάστημα μεταξύ των επισκέψεών μου στον γιατρό και μέχρι να μου επιβεβαιώσει ότι η εγκυμοσύνη προχωρούσε κανονικά, έψαχνα τα πάντα και πανικοβαλόμουν προκαταβολικά για όλα τα συμπτώματα ή τις επιπλοκές που θα μπορούσα να έχω. Κάθε μέλλουσα μητέρα ανησυχεί μήπως τα πράγματα δεν πάνε καλά, το ότι έμεινα όμως έγκυος μετά από μάχη με την υπογονιμότητα, είχε εντείνει τις ανησυχίες μου.

Ευτυχώς είχα έναν εύκολο τοκετό. Φέροντας στον κόσμο τους γιους μου, ένιωσα ηρεμία και ανακούφιση. Μετά από όλο αυτό το διάστημα που πέρασα σκεπτόμενη ότι μπορεί ποτέ να μην κάνω παιδιά και μετά την ανησυχία για το εάν είναι καλά και εάν αναπτύσσονται σωστά την περίοδο της εγκυμοσύνης, ο τοκετός ήταν για μένα μία κομβική στιγμή. Μόλις άκουσα για πρώτη φορά το κλάμα των μωρών μου, ήμουν σίγουρη ότι θα μπορούσα να διαχειριστώ τα πάντα. Γιατί αυτό σημαίνει να είσαι γονιός. Και αυτό ακριβώς πάλεψα τόσο σκληρά να αποκτήσω.

^{Πηγή φωτογραφίας: babycenter.com / Jennifer Bonicelli}

Η υπογονιμότητα άφησε ένα μεγάλο αποτύπωμα στη ζωή μου και το ότι έφερα στον κόσμο τους γιους μου μετά από μία τέτοια εμπειρία ήταν 100% ένα θαύμα. Νομίζω όμως ότι είναι δίκαιο να πούμε ότι η μάχη με την υπογονιμότητα με έκανε πιο ευαίσθητη για πράγματα που μπορεί να πάνε λάθος στην πορεία. Η υπογονιμότητα καθόρισε τη μοίρα μας ως γονείς, αφήνοντάς μας ελάχιστες πιθανότητες να μεγαλώσουμε και άλλο την οικογένειά μας. Κι ενώ είμαστε μία υπέροχη οικογένεια τεσσάρων ατόμων μου είναι ακόμα δύσκολο να σκέφτομαι ότι τα μωρά μας είναι τα πρώτα και τα τελευταία μας μωρά.

Ως μαμά διδύμων που δεν θα αποκτήσει άλλα παιδιά, κάθε τους επίτευγμα το οποίο συμβαίνει σχεδόν ταυτόχρονα, είναι για εμένα η τελευταία φορά που θα το βιώσω. Υπάρχουν φορές που αυτό με ζορίζει. Νιώθω την ανάγκη να απολαύσω την κάθε στιγμή. Αυτό με κάνει πολλές φορές να νιώθω πιεσμένη και ένοχη σε καθημερινές προκλήσεις. Που είναι πολλές και συχνές.

Αυτά είναι τα μόνα μου παιδιά. Μετά από τόση προσπάθεια και κόπο, πάντα πίστευα ότι θα έπρεπε να νιώθω τρισευτυχισμένη με το νέο μου ρόλο ως μαμά. Τις πρώτες όμως εβδομάδες, δεν ένιωθα έτσι καθόλου. Για να είμαι ειλικρινής λίγο πριν βγούμε από το νοσοκομείο, ρώτησα μία μαμά εάν μπορούσα να δώσω πίσω τα μωρά μου.

Ναι λοιπόν, αυτή ήμουν. Μία νέα μαμά η οποία πάλεψε με την υπογονιμότητα και δεν ήμουν σίγουρη εάν έκανα για αυτόν τον ρόλο. Ένιωθα τόσες πολλές ενοχές και ντροπή ακόμα και που έκανα αυτές τις σκέψεις.

Θα προσπαθήσω να είμαι ειλικρινής για αυτές τις στιγμές που ένιωθα τόσο εύθραυστη. Τώρα όμως συνειδητοποιώ ότι δεν ήμουν η μόνη ή ότι ήταν περίεργο που ένιωθα έτσι. Προσπαθούσα και ζήτησα βοήθεια για να μπορέσω να προσαρμοστώ στη μητρότητα.

Αυτό που έμαθα μετά τον τοκετό και τη μάχη με την υπογονιμότητα είναι ότι είμαι δυνατή. Έχω αυτοπεποίθηση και επιμονή. Βλέπω τις προκλήσεις που συνεπάγεται το να είσαι γονιός, μετά από όλες τις δυσκολίες όμως ξέρω ότι δεν υπάρχει κάτι που να μην μπορώ να αντιμετωπίσω. Θα πολεμήσω για τα παιδιά μου, για την υγεία και την ευδαιμονία τους.

Το ότι βγήκα νικήτρια από τη μάχη με την υπογονιμότητα θα είναι πάντα ένα κομμάτι της ιστορίας μου. Και αυτά που βίωσα δεν θα τα ξεπεράσω ποτέ. Η δύναμη όμως που απέκτησα μετά από όλες τις δυσκολίες που αντιμετώπισα, είναι αυτές που με κάνουν και έναν εκπληκτικό γονιό.»

^{Πηγή: babycenter.com}